Bij Fons Welters was tot voor kort nog het werk van Björn Dahlem (1973) en Norbert Prangenberg (1949) te zien. Ik loop nogal achter met de blogposts maar dit wil ik toch zeker niet achterhouden.
Allereerst het werk in de grote ruimte bij Welters die bezet wordt door werk van Björn Dahlem. Het is werk van een categorie die ik maar zelden tegenkom, het is anders. Het zijn vitrines waarin veelal alledaagse voorwerpen in constructies worden geplaatst en zo mystieke, wetenschappelijke of sacrale kwaliteiten worden gevormd of een combinatie daarvan. Toch wordt het nergens kitscherig occult, het blijft helder en poëtisch.
De aanleiding is het werk van de Duitse Johannes Kepler (1571–1630), iemand die probeerde het gehele universum aan de hand van specifieke regels in te delen. En verder was het mij ook niet geheel duidelijk. Dat maakt mij verder niet uit, het werk is het werk en dat is in orde.
In de voorhal hangt de echte topper van deze tentoonstelling, Norbert Prangenberg. Gewoon kijken!
Een tweeluik in 1 werk…
Eleganter kan schilderkunst bijna niet, ondanks het feit dat het er dodelijk eenvoudig uitziet uiterst complex werk met erg goed op elkaar afgestemde kleuren.
Ontzettend mooi groen met daarin zeer poëtische kleine kleurtjes die het geheel aanzienlijk verlevendigen.
Een schilderij binnen een schilderij.
Is helaas niet meer te zien.
Wauw echt fucking mooi spul van die Prangenberg!
@Malou, dat vond ik dus ook 😉
Wauw! Jammer dat ik dit gemist heb.
Schijnt dat Prangenberg professor is in Munchen op de afdeling sculptuur. Interessant…
@MvdB, Ow, dat is inderdaad opmerkelijk. Ben eigenlijk wel benieuwd wat hij er zelf over te zeggen heeft over zijn werk dan.