Jan Fabre (1958) is reeds een poos bezig uit te zoeken wat het brein is. In de praktijk betekend dat tegenwoordig nagenoeg ieder beeld hersenen bevat. Zo ook hier in Galerie Daniel Templon in Parijs.
De beelden op zichzelf zijn niet heel spannend, het zijn steeds hersenen met een plantje en een insect erop. Daar zal Fabre vast meer mee willen zeggen maar toch blijven de beelden inwisselbaar voor elkaar qua betekenis. De grote sarcofaag in het midden van de ruimte is een uitzondering maar hoeft dat niet per se te zijn. Ik kan me indenken dat er nog meer sarcofagen zijn.
Het meest spannend zit hem in het materiaal en hoe godsgruwelijk knap het er allemaal uitgehaald is. De bladen en insectenvleugels zijn enorm breekbaar en toch steeds zeer vakkundig uit het marmer gehaald. Ik weet ook wel dat Fabre dat niet zelf doet maar toch kan je niet anders dan diep respect hebben voor degene die dat gedaan hebben. Dat de ruimte duister is en de spots mooi uitgemeten doen de beelden dan ook helemaal fonkelen.
Het werk van Fabre hangt op het randje tussen kunst en kitsch, maar welke van de twee het daadwerkelijk is maakt niet zo veel uit. De beelden blijven ondanks de formule van hersenen+plant+insect toch in je hoofd hangen en dankzij die hersenen ook heel typisch Farbe. Dankzij die typische Farbe link is ook duidelijk dat 1 tentoonstelling bij hem geen incident is, er is meer. Die meerwaarde is inhoudelijk hier niet direct zichtbaar, dat maakt nieuwsgierig naar meer werk. Sowieso ook om te zien of dat dan ook zo knap gemaakt is.
De tentoonstelling was tot en met vorige week te zien in Parijs bij Daniel Templon.
Niek,
Het is knap gemaakt, maar vooral met 3D freesmachines (uit de computer).
Wel met de hand nabewerkt om freessporen weg te werken, vermoed ik.
Ik vraag mij ook af of dit niet met een marmercomposiet is gemaakt (marmerstof met kunststof).
Ik hoop niet dat ik jouw droom van ‘een ambachtsman in een schuurtje’ heb verpest?
Het geeft wel mooie resultaten…
@Erik, Nouja, dat maakt het wel iets minder romantisch maar het blijft knap gemaakt. Al waren het 3D prints blijft de esthetische kwaliteit van het beeld overeind. Ik dacht alleen aanvankelijk dat het arme Chinesen zouden zijn die ergens in een schuurtje zouden zitten voor een hongerloontje.
Waar vind ik zo’n 3D freesmachine?
Blijft veel handwerk aan zitten hoor..Op de site van Thom Puckey staan foto’s hoe het traditioneel kan. En volgens mij ook een marmer beeld met grove 3D freesmachine banen.
De kleine details bij Fabre zijn zeer kwetsbaar voor geheel handwerk.
Kom vooral naar de KunstRAI. Daar laat ik mijn eerste 3D freesbeeld zien. Met de grove freessporen..(vind ik dan weer mooi) Dit beeld is gedeeltelijk gesponsord door een 3D freesbedrijf.. 😉
@Erik, Ik kan bij Puckey niet het procede vinden, ook de freesmachine niet.
Wil me daar wel eens in verdiepen ja in dat freesgebeuren. Misschien dat ik dan toch maar eens naar de KunstRAI ga dit jaar 😉 (ook al ben ik met vakantie)
http://www.thompuckey.com/index.php?/project/new-works-in-progress-2011/
Foto 4/5 daar zie je de rechte freessporen van een freesmachine.
http://www.thompuckey.com/index.php?/project/from-clay-to-marble-the-process/
Het klassieke proces..
Duidelijk 🙂
Voor Niek: zo’n freesmachine kost wel wat. Je hebt een Dremel voor €50,-, en een Proxxon voor €200,-, en een Suhner voor €1800,- .Een vijfassige volautomatische freesmachine van Intermac is nog wat duurder. Mijn vorige werkgever heeft er eentje. De cursus om hem te leren bedienen kost al €8000,-. Incl. installeren, ijken en inregelen kom je op drie à vier ton (honderdduizend euri).
Loop eens binnen bij de Hazelaar in Soest, en laat je informeren.
@Wim, ik denk dat ik na aanleiding van jouw reactie er verder niet meer over na hoef te denken ;).