Twee jaar geleden overtuigde zijn presentatie met een gigantische piepschuimen installatie. Maar David Jablonowski (1982) wist ook dondersgoed dat de massaliteit van die installatie de kracht was van het werk en niet zo zeer de beeldende kwaliteit als dusdanig. Natuurlijk, het was tot in de kleinste details overdacht, het was toch vooral het grote gebaar wat bleef hangen.
Dit keer is er geen sprake van een massaliteit, het grootste voorwerp in de ruimte is op zichzelf niet shockerend groot. De beeldende zeggingskracht echter wel. Niet alleen combineert Jablonowski hedendaagse materialen en nieuwste gadgets, hij gebruikt ook materialen met een veel grotere culturele of geschiedkundige afstand. Zoals een hooiwagen en een ouderwetse ploeg. Beide voorwerpen zou je niet snel associeren met het heel hippe materiaal waar Jablonowski normaliter mee werkt.
Toch komt ook dit aspect niet zomaar uit de lucht vallen binnen zijn werk. Hij gebruikte ooit eerder Heiderberg drukmachine in een werk. Daar echter bleef het object nog redelijk op zichzelf staan, nu hier in de galerie worden die oude objecten geïntegreerd in zijn werken, het wordt echt onderdeel van het sculptuur.
De gedetailleerdheid en gelaagdheid van de werken zijn er niet minder op geworden, fotograferen van deze werken wordt daardoor verdomde lastig omdat je al snel gelaagdheden in de sculpturen mist (en omdat de licht-onderdelen het ook praktisch onhandig maken).
De gelaagdheden van de werken is nog wel een punt om mee te nemen. Het accumuleren van data als zijnde een artistieke daad is redelijk eenvoudig. Je neemt semi-willekeurige hoeveelheden informatie en door die te stapelen krijg je al snel informatie die zich binnen een ruimtelijk veld van betekenissen begeven wat dan het werk zou kunnen zijn. Nu lijkt Jablonowski wel degelijk een bepaalde kern in die data te hebben, het heeft allemaal relaties tot handel en speculatie, zowel van het verleden, heden en toekomst. Of er hiermee ook daadwerkelijk een nieuw beeld wordt geschapen door het tonen van die informatie (los van zijn verschijning) is dus de vraag die de werken stellen. Waarop vervolgens, op dit moment, nog geen antwoord te geven valt.
Het valt op te merken dat Jablonowski met deze werken heel duidelijk een nieuwe stap heeft gemaakt in zijn werk en afstand neemt van eerder werk wat zich veel meer in tot design-vragen leek te herleiden dan deze nieuwe werken. De werken als sculptuur visueel prikkelender geworden. Het is nu alleen dus nog de vraag wat ze exact gaan betekenen…
(Het is aan te bevelen de tentoonstelling te bezoeken, de foto’s doen nauwelijks recht aan de gelaagdheid van de werken.)
Het werk van Jablonowski is nog tot en met 24 januari bij galerie Fons Welters te Amsterdam.