Fake Me Hard

Alles is relatief, met name de waarheid. Het internet geeft ons allen toegang tot enorme hoeveelheden informatie. Als je even iets niet weet kun je het met enkele eenvoudige termen vinden. Die informatie is geplaatst door een zelfde enorme hoeveelheid aan auteurs. Deze democratisering van informatie heeft ook een keerzijde, de intenties zijn niet altijd even helder.

Fake News, misinformatie en propaganda, aangestuurd door onzichtbare big data en algoritmes worden de media, het publiek en de politiek bespeelt. Digitale bedrijven hebben een maatschappelijke macht waar zelfs de banken en verzekeraars jaloers op zijn. Het scenario van Big Brother en The Matrix ontvouwen zich tegelijk in de dagelijkse werkelijkheid. Als je op zoek bent naar bepaalde informatie wil je de simpele feiten hebben. Die blijken echter helemaal niet zo feitelijk te zijn. Want wat die waarheid is, hoe ogenschijnlijk eenvoudig dan ook, is een complex vraagstuk.

De tentoonstelling Fake Me Hard draait rondom dit vraagstuk. Hoe moeten we ons als mens verhouden tot de steeds snellere digitalisering van de wereld om ons heen? De impact van social media is 10 jaar naar massa-adaptie gigantisch gebleken. De ontwikkelingen van Artificial Intelligence, Deep Learning, crypto, Virtual Reality en quantum computing gaan zo ontzettend hard, dat zelfs ingewijden nog enkel kunnen speculeren op de impact op ons normale bestaan. Die zullen veel verder gaan dan slechts democratiseren van informatie.

Dat is natuurlijk voer voor kunstenaars die er met hun verbeelding op los kunnen. Mogelijke scenario’s worden, vooral in video-installaties, ontvouwt door de ruimtes heen. Over het algemeen zijn het tamelijk dystopische visies waar de mensheid ver weg is. De diorama’s van Joep van Lieshout die door de gehele tentoonstelling heen loopt maken het er niet minder post-apokalyptisch op. Toch zijn er genoeg werken die de ontwikkelingen door een minder morele lens beschouwen of juist de uitdaging zien van een productieve omgang met de digitale wereld.

Als geheel is Fake Me Hard als een klap in je gezicht, het probeert een bewustzijn aan te wakkeren. Want hoewel de ontwikkelingen dus gigantisch snel gaan, is er nauwelijks maatschappelijk debat over de implicaties van die ontwikkelingen. Het is namelijk te makkelijk om enkel naar Google, Facebook en Twitter te wijzen, we zijn er allemaal onderdeel van.

Hoewel het complexe materie is, is het een opmerkelijk toegankelijke tentoonstelling. Zeker als je niet zo thuis bent in heel dat computer-gebeuren. Sommige werken zijn spectaculaire verschijningen van robots, computerspellen en deep-fake technologie. Weer andere werken duiden op de gevolgen voor de mensheid. Of dat laatste positief of negatief is moeten we vooral zelf uit gaan zoeken. De tentoonstelling is een ambitieus pleidooi om na te denken over hoe we om moeten gaan met digitale technologieën.

Een aanrader dus.