Eindexamen Expositie; Willem de Kooning Academie

De afgelopen jaren (2012 uitgezonderd) heeft Willem de Kooning Academie niet bepaald goede indruk gemaakt. Dat komt omdat de academie haar studenten niet heel serieus leek te nemen in hun […]

De afgelopen jaren (2012 uitgezonderd) heeft Willem de Kooning Academie niet bepaald goede indruk gemaakt. Dat komt omdat de academie haar studenten niet heel serieus leek te nemen in hun kans om een goede eerste indruk te maken. Afgelopen jaar was dat het dieptepunt met eindexamenpresentaties in een donker kantoorgebouw op donkere iele houten wandjes.

Dit jaar zijn de presentaties verdeelt over 4 gebouwen (die dicht bij elkaar liggen) waaronder Roodkapje wat toch een redelijk bekend kunstpodium is. De context is nog altijd niet de white cube zoals bij veel eindexamens het geval is, maar het is al een hele verbetering.

Overzicht

Overzicht

Tevens lijkt de academie naar een nieuw onderwijs systeem te gaan waarbij studenten niet zo zeer afstuderen als grafisch vormgever, of illustrator, of als beeldend kunstenaar, maar meer te werken vanuit de structuur van waaruit de student wil werken. Er is gekozen voor Autonomous, Social en Commercial Practice.  Niet het medium, maar de omgang met het werk voordat het werk gemaakt wordt is het uitgangspunt. Dat klinkt vaag maar lijkt een positieve ontwikkeling waarbij het niet zo zeer om het medium meer gaat, maar dus naar de manier waarop je wilt werken. Hierdoor wordt je als maker in deze minder gebonden aan het medium en zit je dus niet 4 jaar met een fotografie-studie opgescheept terwijl je er halverwege achterkomt eigenlijk eerder beeldhouwer te zijn. Vanuit deze uitstroom-profielen kan dat prima. Net zoals een illustrator ook filmpjes kan maken of een grafisch vormgever kan zijn.

Bonuspunten wat dat betreft voor de academie. Toch lijkt de spoeling beeldende kunst van dit jaar aan de dunne kant, zelfs voor Willem de Kooning. Veel studenten lijken nog net een half jaar nodig te hebben om daadwerkelijk uitspraken te komen. Veel werk lijkt op een bepaalde richting te wijzen maar is nog zo bescheiden gedaan (zowel in formaat als simpelweg de precisie) dat niet duidelijk is wat het dan wel precies is. Het gevolg is dat het over komt als twijfelend en middelmatig. Misschien is dat een probleem van deze lichting qua studenten, maar het zou ook kunnen liggen aan de wisselende onderwijsstructuur.

Hier een beeldverslag van kunstenaars die om diverse redenen opvielen. Voor grotere afbeeldingen klik je op de foto’s.

Dit omdat het zowel eenvoudig is als ontzettend sterke beelden oplevert

Dana de Rooij

Dana de Rooij

Het zesluik van Dirk Hardy laat zich niet in 1 foto pakken. Dat deed hij zelf overigens ook niet, ieder beeld is een combinatie van meerdere foto’s. Ieder deel toont hoe de geschiedenis van de dictatoriale ideologie zich herhaalt. Van deze jongen gaan we meer horen in de toekomst.

Dirk Hardy

Dirk Hardy

Emma Grout

Emma Grout

Jeanette Meijer

Jeanette Meijer

Kazuma Eekman

Kazuma Eekman

Kazuma Eekman

Kazuma Eekman (The Devil)

Veel schilderwerk was er niet, wat er was was vaak niet erg opmerkelijk. Toch weet het werk van Lisette Schumacher wel te beklijven ondanks het bescheiden formaat. Door het gebruik van de harde lijnen wordt het esthetische gebaar net op scherp gezet waardoor er zowel compositorisch als sferisch een boeiend beeld ontstaat.

Lisette Schumacher

Lisette Schumacher

Mick van de Wiel

Mick van de Wiel

Nicole Sciarone

Nicole Sciarone

Petri de Jongh

Petri de Jongh

De potentie van een lege kavel;

Raoul Wittenberns

Raoul Wittenberns

En de potentie van het kleine subtiele gebaar als een statement:

Remco Mackenbach

Remco Mackenbach

Eindexamen expositie van Willem de Kooning is nog te bezoeken tot en met deze zondag.