Eindexamen Expositie; Willem de Kooning Academie 2019

Misschien ligt het wel aan mij. Rotterdam is de tweede stad van Nederland qua inwoneraantal. Het heeft een aantal goede galeries, musea, initiatieven, ateliercomplexen en een goede kunstbeurs. Talenten moeten hier dus wel net zo veel zijn als bijvoorbeeld het veel kleinere Utrecht. Er zijn genoeg alumni van Utrecht die we de laatste jaren op verschillende plekken door het hele land terug hebben zien komen. Het zal wel aan mij liggen dat mij nu eigenlijk geen mensen te binnen schieten die pakweg de afgelopen 10 jaar in Rotterdam hun autonome kunst bachelor behaald hebben.

Al een aantal jaar op rij is Willem de Kooning een terugkerende teleurstelling. Een opeenhoping van incompetenties in verhouding tot de andere academies. Het ontbreekt veelal aan kritische positionering ten opzichte van het (gekozen)interessegbied. Zowel inhoudelijk, als formeel kunnen de studenten zich zelden meten met andere academies. Dat daarbij werk soms onbedoelt scheef hangt, of uitstaat, of om 3 uur nog met een kater aangezet dient te worden (terwijl de deuren om 11 uur al open waren), of dat de jonge talenten zelf uitblinken in totale afwezigheid zie ik bij andere academies niet zo vaak gebeuren.

Maar, misschien ligt het aan mij…

Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal te zien was.