Eindexamen Expositie; Sint Joost Breda

Het blijft lastig om te spreken over de academie waar je zelf gezeten hebt. Inmiddels is dat alleen wel al der mate lang geleden dat ik me weinig meer verwant voel bij de opleiding als dusdanig. Toch moet ik toegeven dat me meer en meer duidelijk wordt hoezeer een academie vormend kan zijn in de ontwikkeling van het kunstenaarschap. Er is een tijd geweest dat ik oprecht dacht achteraf de verkeerde academie gekozen te hebben. Immers, wie aan bijvoorbeeld de Rietveld studeert heeft het direct na zijn afstuderen net iets makkelijker in het gangbare circuit. Niet onbelangrijk in een periode dat een groot deel van het circuit meer en meer zich terugtrekt en kiest voor de makkelijke opties.

Maar toch, wat doe je als jonge kunstenaar en de hype van de nieuwe volgende lichting er aan komt? Is het dan niet juist beter om wat beter in je eigen schoenen te staan? Na de academie wacht er het zwarte gat als je niet direct wordt opgepikt. Het zijn de kunstenaars die zichzelf gaande houden en structureel aan een oeuvre werken die het uiteindelijk redden. One-hit-wonders zijn er ook in de beeldende kunsten, maar houdt het maar eens vol om de rest van je leven hits te scoren…

Dat is ook wat je hier in Breda eigenlijk altijd ziet. Noem het een startende kunstenaarspraktijk voor de lange termijn. Vondsten zijn er even zo goed, maar ze blijken in relatie tot ander werk altijd te duiden op meer dan enkel dat. Het zijn startpunten van een onderzoek of een mentaliteit, ze zijn duidelijk met iets bezig dat verder rijkt dan enkel iets maken dat door moet gaan voor ‘kunst’. Sterker nog, ik krijg het idee dat ze (terecht) voorbij gaan aan die vraag of het kunst is. Die vraag is voor het publiek om zich daar druk om te maken.

Gevolg is wel dat niet alles daarom even sterk zijn. Maar je ziet wel direct dat als het werk zich dan manifesteert op een wijze die relevant is voor de huidige staat van de kunsten, het direct ook verder weet te gaan dan bij sommige andere academies. Nu helpt het ook dat dit een bovengemiddeld goede lichting is met een aantal interessante smaakmakers (zoals Amanda van Wijk, Anja Radakovic, Lena Eeke van Tijen en Ruben Mols)

Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal om verschillende redenen opviel. Voor grotere foto’s klik je op de afbeeldingen.