De Rietveld zal voor velen nog het aura hebben van vervlogen jaren toen hier steevast frisse kunstenaars vanaf kwamen. Zij bestormden de hemel en bouwden een reputatie op voor de academie uit Amsterdam. Maar dat zijn andere tijden, en de Coronacrisis in combinatie met de implicaties van de metoo-beweging die zowel in Amsterdam als Den Haag een flinke impact hebben, maken het er niet veel beter op. De Rietveld is niet meer wat het ooit eens was.
Natuurlijk, met de enorme hoeveelheid jonge kunstenaars zitten er altijd wel wat dingen tussen die interessant zijn. Maar grosso modo is het braaf binnen de lijntjes, iets te directe herleidingen van bekendere namen, of te veel het celebreren van het ego omdat dat zo bijzonder zou zijn. Kortom, allemaal niet zo memorabel.
Sommige academies heeft de lockdown duidelijk iets productiefs in beweging gezet, zoals bij Groningen. Ik heb de indruk dat het bij de Randstedelijke academies veel minder aan de orde was. Het durven zetten van radicale stappen in een pril oeuvre is natuurlijk een zeer complexe aangelegenheid, en de randvoorwaarden moeten er naar zijn. Niet alleen de Rietveld maar ook in Den Haag lijkt het onderwijs een flinke knauw te hebben gekregen door de samenloop van omstandigheden van de afgelopen anderhalf jaar.
Het is dus niet dat er verder niets te zien was wat interressant is, het was er simpelweg aanzienlijk minder.
Dus hier volgt het beeldverslag van wat er zoal te zien was en wat om diverse redenen opviel.