Het is altijd al een stukje reizen voor mensen die niet uit het Noorden komen, maar dit jaar gooit de academie van Groningen nog een half uur reisafstand er bovenop. Eenmaal aangekomen op de locatie waar dit jaar de eindexamen expositie plaatsvindt is direct duidelijk dat het de moeite waard is. In een monumental industrieel pand tonen 127 bachelor en 21 master studenten hun werk. Het is een grillig gebouw dat bij sommige presentaties goed uitgebuit kan worden, en waar soms een strakke wand geplaatst kan worden.
De afgelopen jaren weet Groningen steevast te verrassen. Er zitten altijd wel een aantal presentaties tussen die zich in het hoofd nestelen. Ook dit jaar is het de moeite waard, maar minder sprankelend dan voorgaande edities. Veel presentaties voelen aan als kleine installaties waarvan de werken een ruimtelijke ervaring moeten oproepen, dat lukt lang niet altijd. Het gevolg is dat echte uitspraken wat ontbreken en dus net dat extra beetje geven. Juist nu het lijkt alsof ruimte niet het probleem is, is het jammer dat lang niet alle kunstenaars daar optimaal gebruik van hebben durven of kunnen maken.
Misschien heeft het dan tocht te maken van de coronabeperkingen van de afgelopen jaren. Studenten hebben onvermijdelijk mogelijkheid om zelf te oefenen met het tentoonstellen en het bekijken van tentoonstellingen gemist. Dat is misschien net dat beetje extra wat hier mist. Het zit hem vaak in de presentaties van het werk en het inhoudelijk positioneren ervan.
Dat vergt tijd en ruimte voor reflectie. Deze presentaties laten in elk geval de potentie zien van veel jong talent. En dat is voor nu goed genoeg.
Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal te zien is en wat om verschillende redenen opviel.
Eindexamen presentaties van Minerva Groningen zijn nog tot en met donderdag 30 juni te zien.
Ik vraag mij steeds af wat Nederlandse academies en “kunstenaars” bezielt om dit soort werk als kunst te presenteren. Kinderlijk, simplistisch, puberaal en banaal van alle schoonheid ontdaan. Welke “grootheden” zetten hen hiertoe aan?
@Joop, Uiteindelijk zijn ze zelf verantwoordelijk voor wat ze maken, kunst is de ultieme vrijhaven toch? Dus wat is er mis met kinderlijk, simplistisch of banaal? En wat betekend schoonheid?
Beste Niek , De kunstgeschiedenis zegt dat de schilderkunst een “schoone ambacht” is. Dat vind ik niet meer terug in de hedendaagse moderne kunst en dat is het wat mij stoort. Schoon is natuurlijk relatief maar ambacht is iets structureels.
@Joop, Ook wat dat schoone ambacht betekend is ook in de oude theoretische verhandelingen nogal een hoop onduidelijkheid. Goeree heeft het nadrukkelijk over het “denkbeeld”, De Lairesse over “Levendigheid”, zelfs Plato zegt nadrukkelijk dat kunstenaars meer doen dan slechts het ambachtelijk reproduceren van de werkelijkheid. Er is altijd meer dan enkel techniek.
Dat laatste kunnen ze in China tegenwoordig gigantisch goed, dus als dat je criterium is voor kwaliteit kunnen we beter allemaal stoppen met schilderen. 😉
Beste Joop, als je was komen kijken en het in levende lijve had bekeken, had je juist erg veel artistiek én ambachtelijk hoogwaardig werk kunnen zien en beleven. Maar niemand zegt dat je het goed of mooi hoeft te vinden. Voor elk wat wils.