Afgelopen zondag zat ik zo goed als 10 uur in de trein. Uiteraard gaan ritten met de NS niet altijd perfect maar dit keer lag het niet aan vertraging. Een bezoek aan Groningen is vanuit Maastricht toch altijd een pelgrimage. Tijdens de tocht overdenk ik mijn zonden en verwacht op het einde de symbolische verlossing. Uiteraard, je wilt niet heel dat klote-eind reizen om bij thuiskomst je af te vragen waarom je het in godsnaam in je hoofd hebt gehaald om op zo’n mooie zomerdag naar Groningen af te reizen. Het voordeel is dan wel dat je naast de bachelors van Minerva ook nog de Masters van Frank Mohr mee kunt pakken (waarover later meer).
Als er iets is dat opvalt aan deze lichting is dat er heel veel installaties te zien zijn. Dat zal deels de invloed zijn van de afdeling scenografie die hier een autonoom karakter kan hebben. Maar ook deels met tendensen die je ook elders terug ziet. Blijkbaar zijn er steeds meer kunstenaars die de ervaring in een tijd van visuele overstimulering meer en meer van belang vinden. Veel van deze werken kun je proberen te fotograferen, maar dat vermeld vaak slechts een fractie van het verhaal.
Een aspect dat ook naar voren komt is het belang van kleur. Daar waar je op andere academies eerder de nadruk ziet op textuur lijkt hier het gebruik van kleur van belang. Het is een nuance maar wel eentje die in vergelijking met andere academies, maar geen onbelangrijke.
Al met al toch weer de moeite waard om die rit te nemen…
Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal opviel. Wie op de foto’s klikt krijgt grotere beelden en in enkele gevallen een korte toelichting om enige duiding te geven.
De installatie van Marloes Meiborg is poëtisch, zowel letterlijk als figuurlijk. De kraan van de wasbak blijft druppelen. Tegelijk staat elders in de ruimte een printer aan de lopende band zelfbeschuldigingen uit te printen.
Het werk van Nicholas Dobbinga toont een video waarbij een ventilator gefilmd is in de reflectie van iets dat langzaam opdroogt (?), waardoor de ventilator eerst vervormd raakt en uiteindelijk verdwijnt.
Een knettergekke en verstikkende multimedia installatie van Tori Pounds, niet te fotograferen.
Het eindexamen van Minerva is nog tot en met donderdag te bezoeken.