Het duurt een uur of vier voordat je er bent, en het duurt een uur of vier voordat je vervolgens weer thuis bent. Maar dan heb je wel weer een bezoek gebracht aan de Eindexamen-expositie van zowel Minerva als Frank Mohr Instituut. Al lijkt die laatste helaas wel erg klein te worden. Afijn, ik was dus een dagje naar Groningen.
Vorig jaar wist Minerva mij enorm te enthousiasmeren met veel veelzijdig talent. Dat was ook een van de redenen om dit jaar zeker weer te gaan.
Dit jaar blijkt het academie gebouw te klein en is de expositie verspreid door het centrum van Groningen. Dat klinkt leuk maar is eigenlijk geen aanrader. De kaart is niet heel erg duidelijk en voor iemand die maar een maal per jaar daar komt is dat niet handig. Daar moet bij vermeld worden dat het ook lastig is om dezelfde standaard te hanteren als de context steeds zo verspringt. Ik vraag me ook oprecht af of alle studenten wel zo blij moeten zijn met die prachtlocaties. Doe volgend jaar alles maar weer gewoon in het academie gebouw, dat pastte prima en is ook eerlijker.
Ondanks de verschillende locaties ook dit jaar weer veel te zien. Nog steeds veel verschillende media en nergens lijkt te worden beknibbeld op ambities. Grote werken en ook werken waaraan zichtbaar een flinke financiële investering zit.
Ook hier weer een verslag met opvallende presentaties.
Daan de Boer maakte naast enorme speklappen een gigantisch gebakken eitje.
Hier zullen wel weer wat dierenrechtenactivisten over vallen.
Gerry Mellema maakte een presentatie met bewegende slaapzakken waarvan onduidelijk is of er nu wel of geen mensen in zitten. In elk geval hoor je geen motorgeluiden en beweegt alles erg organisch. Sfeer van de locatie werkt hier mee maar maakt het misschien ook wel rommeliger dan nodig is?
Absoluut topwerk is dat van Ismay Wolff die een onderzoek deed naar hoe de gemiddelde dictator er uit ziet, of de gemiddelde ideale vrouw. Mooi onderzoek wat ook nog eens boeiend beeld oplevert. Helaas weigerde achteraf blijkbaar mijn geheugenkaart dus mis ik wat foto’s. Erg jammer want dit is absoluut de moeite waard gezien te worden.
Ook opmerkelijk was het digitale orgel.
Laura Cornelissen over doozettingsvermogen…
Martin Brandsma verzamelt onder andere afbeeldingen van uitkijktorens. Verder heeft hij een prachtige presentatie in een ruimte die hij helemaal naar zich toe trekt. Knap want het is in een bouwval.
Steven van Calcar is de enfant terrible van deze lichting. Heerlijk.
Eindexamen expositie van Groningen is nog te zien tot en met donderdag.
Wauw, ik ga morgen net naar Groningen. Kijken wat ik ervan kan bekijken. Het lijkt me zeker de moeite waard!
Renate, hoop niet dat je nog veel plannen hebt in Groningen, het is alles bij elkaar een flinke wandel! :). (ik deed er iets meer dan 2 uur over)
To the point! Mooi stukje Niek. Had je internet in de trein? 😉 Je moet trouwens wel eerlijk vertellen dat het vanuit jouw buitenwijk in Tilburg 4 uur is en vanaf Utrecht maar 2 uur! 🙂
Ja we zouden ook eerst samen gaan vanuit Utrecht, ware het niet dat die openingen in het noorden van het land weer zo lekker onhandig gepland waren… 🙁
Ach, ik heb zo rond december nog een goede rede voor je om even gezellig mee te gaan naar Groningen en dan bedoel ik vooral bij Tsjalling.
Tsjalling, ja dat hebben ze steeds vaker bij NS, internet in de trein. Snel is die niet maar het feit dat ze het hebben is echt super! (en ik ga niet verhuizen naar Utrecht 😉 )
Ontzettend leuk dat ik hier geplaatst ben met mijn werk!
Ja, en het was écht mooi werk wat we vanmiddag in Groningen gezien hebben Daniëlle!!!!!!! Dikke pluimen:)
Graag gedaan ;). veel succes!
dank u 🙂 there's no such a thing as bad publicity groeten de enfant terrible.
Not at all ;). You're welcome.
http://klaasamulder.wordpress.com/2012/07/10/eindexamententoonstelling-academie-minerva-2012-iv/
Prachtig schilderij van Mark Bakker
Moo, met groet.