Eindexamen Expositie; Maastricht Institute of Arts 2023

Eén van de kleinste en tegelijk meest fijne academies, Maastricht. Hier krijgen de kunstenaars altijd de ruimte. Niet een hoekje, niet één lokaal, maar meerdere ruimtes. Het zijn vaak immersieve installaties waarbij de architectuur van de academie wordt ingezet door de studenten. Het maakt dan al vaak indruk, al is het maar omdat je niet met kleine werkjes uit de voeten kunt als je zoveel plek hebt.

Het is niet enkel het formaat dat zo indrukwekkend is. Zo blijft het subtiele werk van Myong-Hee Verhoeven, waarbij geur centraal staat, ook prima overeind tussen de overweldigende installaties zoals die van Bien Kamphuis en Niekeline der Kinderen. Het technologische video-werk van Daisy Evers valt als vreemde eend in de bijt op met een maatschappelijk geengageerd werk tussen de poetische, tactiele en formele onderzoeken.

Als geheel is ook deze lichting weer passend in hoe de academie traditioneel overkomt: een plek waar zowel mentale als fysieke ruimte is voor onderzoek, ook als het even niet direct hapklare kunst voor commerciele galleries oplevert. Niet voor iedereen even interessant, maar als je daar doorheen kunt prikken is het altijd de moeite waard.

Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal om verschillende redenen opviel.