Ook KABK levert dit jaar weer een lading studenten af die klaar zijn voor de kunstwereld. Vorig jaar was er een aantal uitschieters dus ging ik ook dit jaar met hoge verwachtingen richting Den Haag. Deze vielen echter tegen. Dit jaar had KABK niet een handige website zoals vorig jaar De website van dit jaar was aanvankelijk onvindbaar/heel laat online (dankzij Simon in de reacties toch gevonden), van sommige was (afgelopen vrijdag dus al!) het werk al opgeruimd (de expo duurde nog 2 dagen!), en er waren veel ongeïnteresseerde studenten die vooral druk bezig waren met hun Macbook. Het feit dat ik enthousiast foto’s aan het maken was deed niemand blijkbaar denken dat het misschien wel eens interessant had kunnen zijn me erop aan te spreken, enkele uitzonderingen daargelaten. Dat terwijl het vorig jaar juist zo enthousiast was overal.
Gonul Albayrak , Jitske Bakker, Sarah-Dona van Beelen , Julia Berendsen , Anja Bijl , Maarten Boekweit , Delilah Butler, Luut Doucet, Miljan Draskovic , Paalo van Eerten, Dylan Eijkes, Anne Forest, Jolique Geurts, Antonia , Groeneveld, Line Gulsett ,Evelien Hassing , Lisanne Hoogerwerf, Fela Kim, Emiel Koortens, Rutger Laumen, Paola de Leeuw, Guido van der Linden, Thomas van Linge, Giorgi – Marr, Irma Nentjes, Laura Oosterveld, Roza Oudgenoeg-Stegeman , Hester Plomp , Anne Poptie, Tessa van der Putten, Vincent Schats,Alrik Stelling ,Leonard van de Ven, Marjolein van de Ven, Puck Verkade, Petra Werlich, Kika Wijnhoud, China Zijlstra,
Maar, er was gelukkig goed werk te zien. Hier een selectie.
Een van de studenten die wel de moeite deed om even een gesprek aan te knopen was Alrik Stelling. Zijn schilderijen leken nageschilderd te zijn van foto’s maar bleken op locatie geschilderd te zijn. Dit is zoals hij de wereld ziet, dus zonder rechte perspectieflijnen. Aparte formaten, een opmerkelijke beeldtaal en bijzondere composities.
Mooi klein schilderwerk van Anja Bijl.
Lekker groot grafisch schilderwerk van Anne Forest.
Dylan Eijkes heeft duidelijk naar Francis Bacon gekeken en gaat verder waar Bacon is opgehouden. Dat resulteert in keurig verzorgd werk. Al vraag ik me wel af wat het voor zin heeft om dit werk nu weer te gaan maken? Alle agressie die Bacon had is verstild en esthetisch gemaakt. Bacon zonder gevoel? De knalrode muur is indrukwekkend maar misschien indrukwekkender dan het werk dat er hangt of is de rode muur onderdeel van het werk?
Ik weet even niet meer of dit van de afdeling fotografie of grafisch is, maar ontzettend mooie foto’s van Edward van Gijn. Als de lichtbak achter het beeld aan gaat verschijnt de tekst in het gelaat. Niet alleen erg memorabel maar ook breed toepasbaar.
Kunst is spelen moet Fela Kim gedacht hebben. Natuurlijk is het niet de eerste keer dat we mogen spelen met kunst, maar toch blijft het leuk. De keuze welke objecten aan te leveren maakt het werk.
Prachtige schilderijen die de sfeer van vergane tijden doen herleven maar toch tijdloze beelden opleveren. De beelden roepen Charley Toorop op en missen ook actualiteit in hun vorm. Inhoudelijk gaat het over hoofddoekjes en de daarbij behorende discussies. Dat maakt de beelden echter nog niet actueel. Wel is het werk keurig verzorgd en erg goed geschilderd. Niet verwonderlijk verkocht ze redelijk goed, te zien aan de stipjes.
Jelle Goossens toont ons een lichtgevende ovale tafel met een hoopje metaalslijpsel dat alle kanten op beweegt met behulp van magneten. Een erg esthetisch werk, keurig uitgevoerd maar wat is het meer behalve dat?
Nog een keer een Bacon, maar dan in het klein en met pastelkrijt en iets minder abstract dan de vorige Bacon van KABK dit jaar. Hier lijkt het beeld ook erg veel te gebaseerd zijn op een foefje om het beeld kloppend te krijgen, een beetje uitvegen zo hier en daar. Als ze dat niet gedaan had zou de link naar Bacon in de vorm ook niet gelegd zijn door mij. Hebben deze werken dat uitvegen wel echt nodig?
Ik ben meestal niet zo van de publieksparticipatie in werken. Dat ik als toeschouwer zelf moeite moet doen om een werk te zien houd ik niet zo van. Toch vind ik het werk van Lisanne Hogerwerf uiterst sympathiek. Er staat een klein tekeningetje of schilderijtje met het landschap en een pijl waar we naar moeten kijken met de verrekijker. Op al die onmogelijk bereikbare locaties heeft ze een ingreep geplaatst die haar eigenlijke werk vormt. Maar bestaat kunst wel als we het niet zien? Een goede vraag.
Voorbeeld voor de rest van de academie was de modeafdeling, ik was nog niet binnen of ik werd al begroet door 2 aantrekkelijke jongedames. Daarbij leek de modeafdeling ineens erg fris, luchtig en vooral vol van leuke nieuwe ideeën te zijn die verder veel ontbraken op de eindexpositie. Hulde voor de modeafdeling.
Een van de twee toppers van dit jaar. Nicky Assmann’s Solace is indrukwekkend en een technisch hoogstandje. Het is elegant, een muur van een zeepbel of twee. Met wat lichteffecten zien we alle gradaties van licht voorbij komen. Prachtig gepresenteerd en volledig pretentieloos, er zijn geen overbodigheden en nergens wordt het idee gewekt dat het meer zou zijn dan wat het is.
Dit is de andere topper van dit jaar, Roza Oudgenoeg-Stegeman is een schildersmonster. Aanvankelijk lijkt het vooral een enorme schilderszooi, maar als we goed kijken naar de doeken zien we dat er ook echt geschilderd wordt. Inhoudelijk zou het gaan over het Judas-evangelie en hoe hij de Joden tot verraders gemaakt zou hebben. Dat Roza het nieuwe testament niet gelezen heeft laten we maar even buiten beschouwing. Dat haar werk – qua wat ze schildert – nogal leunt op traditionele beelden vergeef ik haar direct, dat komt van zelf wel goed. Dit is een schildersbelofte zoals ik die al lang niet meer gezien heb, niet iemand die netjes aan het proeven is, nee, Roza kauwt er op! Zonder genade.
En dat ze op een recht doek ook goed kan schilderen bewijst ze met bijvoorbeeld dit werk:
Thomas van Linge maakte een rondrijdende rots, wat vooral resulteert in een leuk ding, maar wat ik ermee moet als kunst?
Ik heb dit ook ooit gedaan op de basisschool, maar toen was het nog geen kunst. Daarbij lijkt dit als werk wel heel erg te berusten op een foefje wat continu herhaald kan worden en vervolgens ‘interessante beelden’ kan opleveren. Misschien is dit wel het probleem van de Art Science richting, qua presentatie allemaal top, maar wat het kunstbeeld betreft blijkt het toch vaak te veel methodisch te zijn. Het is een enkele vondst die tot in den treuren herhaald wordt. Ik ben wel erg benieuwd wat studenten van die richting hiervan denken. Dus graag reageren.
En hier een nieuwe versie van Bruce Nauman uit het Haags Gemeentemuseum. In plaats van dieren nu hoofden van gips. Had er nu echt niet een docent of medestudent even kunnen zeggen dat Yerry even naar het Gemeentemuseum had moeten gaan? Misschien maakt hij normaal super origineel en goed werk, maar komt hij nu over als een rip-off. Jammer en waarschijnlijk ook helemaal niet nodig.
Dit jaar was duidelijk minder veelbelovend dan het jaar ervoor. Toch zitten er weer een paar veelbelovende studenten bij waar we in de toekomst nog veel van zullen horen.
Het lijkt er op dat het ontbreken van kennis over de geschiedenis/kunstgeschiedenis hier weer hard toeslaat. Niets mis met je te laten inspireren door je voorgangers, maar jammer om het opnieuw uit te moeten vinden. Is er nog verantwoordelijkheidsgevoel voor het beeld dat je naar buiten brengt ? En waar is inderdaad de docent die er op wijst?
@Giel, niets aan toe te voegen, helemaal gelijk.
Ahum, u vond Roza Oudgenoeg een ‘Topper’ en Dylan Eijkes doet u af als Bacon-imitator?? Heb je die ‘ridders’ niet gezien? Wat een bijzonder slechte materiaalkeuze: spaanplaat, SBS6 van de houtsoorten. En wat deed dat hout op de grond er toe? Zag er gewoonweg niet uit. De hele presentatie niet. Het werk niet. Een smerige bende was dat hele lokaal, kon de kunstwerken niet onderscheiden van dat lokaal zelf. Misschien heeft u iets van u zelf in haar herkend dat u het zo fantastisch vond?
Verder moet ik vraagtekens plaatsen bij de logica van uw kritiek. Bij het ene artscience-project vind u het jammer dat het niet meer is dan wat het is, en bij het ander zegt u dat het fantastisch is, omdat het niet meer is dan dat het is, terwijl het allebei niets is, of doet.
Persoonlijk was het werk van Eijkes het enige wat mij echt aangreep. De muur vond ik een gedurfde maar briljante presentatie, omdat het precies paste bij zijn werk. “Verder gaan waar Bacon is gebleven” vind ik een belediging.
De eind-expo website staat gewoon hier trouwens: http://www.kabk.nl/eindexamen.php?id=107 bedoel je dat?
@Simon,
Allereerst super bedankt voor de website, daar heb ik naar gezocht maar kon deze niet vinden. (En met mij vele anderen overigens)
Met betrekking tot de art-science heb je volledig gelijk en neem ik verschillende standpunten in. Het verschil is dat bij het ene werk het in een autonoom beeld resulteert dat blijft staan op het beeld (de zeepmuur), veel andere werken blijven toch vooral een leuk gevonden foefje te zijn die niet direct onderdeel uit maken van het beeld an sich. Deze laatste categorie hebben dan een inhoudelijk verhaal nodig en dat rommelt vaak. Zie het als prachtige ambachtelijke schilderkunst. Dat kan enorm mooi zijn maar inhoudelijk mist het nog wat, we erkennen de technische kwaliteiten en de verzorging ervan, toch blijkt het vanuit kunstkritisch perspectief niet echt relevant. Ik hoop dat dit mijn standpunt daarin iets verduidelijkt?
Met betrekking tot Roza Oudgenoeg versus Dylan Eijkes
Het materiaal dat een schilder verkiest, evenals zijn presentatie, is voor mij onderdeel van een mentaliteit. Mij maakt het niet zo zeer uit welk materiaal deze verkiest. Ikzelf werk zeer nauwkeurig op eersteklas materiaal, maar dat zou bij het werk van Roza Oudgenoeg volledig misstaan, daar gaat het haar immers overduidelijk niet om. De vloer werd ook daadwerkelijk onderdeel van haar werk en ik zie dat in haar geval niet als een probleem. Jij ziet het als een smerige bende en dat was het zeker. Ik zie echter een heel ander wezenlijk punt, het gaat haar om de intensiteit van het schilderen, de verf, het smeren, het vegen, het gooien met klodders. Zie bijvoorbeeld hoe Bacon het deed in zijn atelier. Prachtig. Die wilde expressionistische mentaliteit is niets mis mee zolang deze eigen is. Ikzelf maak erg net en fijn geschilderd werk dus ik denk niet dat ik iets van mijn eigen werk in dat van haar herken.
Dylen Eijkes maakt net zo goed zijn ruimte tot het werk. De wanden zijn rood, de vloer is super schoon. Het is prima verzorgd en daar geef ik hem ook credits voor. Echter, de beelden lijken wel heel erg direct overgenomen te zijn uit het oeuvre van Bacon. Dat mag jij zien als een belediging, maar het is helaas wel zo. Dat is niet alleen een probleem voor Eijkes zelf, dat is ook de verantwoordelijkheid van de docenten die hem erop hadden moeten wijzen. Dat je persoonlijk het werk van Dylen Eijkes het meest aangrijpende vind is begrijpelijk. En daar is ook helemaal niets mis mee. Maar vanuit een kunsthistorisch besef zul je toch met mij eens moeten zijn dat het weinig nieuws onder de horizon bied en ik bovendien de mentaliteit van de maker betwijfel in zijn eigenheid.
Tot zo ver mijn visie daarop, ik hoop dat deze enigszins verduidelijking bied? Stel gerust vragen.