Eindexamen Expositie; HKU Utrecht 2024

De afstudeerlichtingen bij de HKU zijn altijd gegarandeerd van succes: er zijn er altijd een paar die je de jaren erop in het galeriecircuit terugziet. De vraag is alleen welke van de kunstenaars, veelal schilders, er dit jaar direct opgepikt gaat worden. Het is sommige lichtingen heel duidelijk van wie we nog meer gaan zien, maar dit jaar weet ik het zo snel nog niet.

Het zijn stuk voor stuk heldere presentaties die de positie van de afgestudeerde kunstenaar duiden. Sommige wekken sterk de indruk te leunen op een enkele strategie, en maakt daardoor niet nieuwsgierig naar meer. Anderen weten meer een indruk te geven van een breedte van de praktijk. Het is die laatste categorie die wel nieuwsgierig maakt naar meer. Denk hierbij aan de zachte grijze schilderijen van Beau van Rhee of de bewegende film-installatie van Inne Feenstra. Je ziet de aandacht die er in de praktijken besloten licht en tegelijk dat het meer is dan een enkele strategie. Maar denk ook aan grilliger werk zoals dat van Nino Angelo dat nog het meest lijkt op een post-modernistische LSD trip, of de installatie van Pauline Ymkje Meijer die binnen de context van al die schilders ronduit bizar aanvoelt. Of zelfs de bevreemdende sculpturen van Sietske Zandbergen, enerzijds bekend maar tegelijk ook weer niet. En zo zijn er nog wel meer die nieuwsgierig maken naar volgende tentoonstellingen.

Het is niet de vraag of we één van de alumni van dit jaar gaan terug zien, maar waar.

Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal om verschillende redenen opviel.