De presentaties van de Masters van AKV/SintJoost vinden dit jaar plaats in de WillemII. Een mooie locatie op een steenworp afstand van de academie waar ze normaal zitten. Het is alleen ook een lastige locatie met een hoop gietijzeren zuilen die het dak dragen.
Er is voor gekozen om alle afstudeerders hier door elkaar te doen in één grote open ruimte. Het is duidelijk een groot feest waarbij alle kunstenaars gelijkwaardig een plek hebben gekregen verdeeld over de gehele ruimte. Zonder extra wanden. Een sympathieke opzet dat het idee geeft dat er geen ego’s zijn, maar een community van kunstenaars die elkaar ondersteunen. De kanttekening is dat de gemiddelde presentatie hierdoor niet veel groter dan 2 vierkante meter. Het grootste gevolg is, voor mij althans, dat het lastig is door de bomen het bos te zien. Het ene werk gaat naadloos over in de presentatie van een ander. Het zijn er te veel, op te weinig ruimte. Hier en daar struikel je bijna over werk dat op de vloer ligt. Dan is er eigenlijk ook nog eens te weinig werk om als relatieve buitenstaander grip te krijgen op wat er precies aan de hand is. Ongetwijfeld is er talent dat op andere plekken beter uit de verf zou komen.
Tegelijk roept het de vraag op voor wie zo’n eindexamenexpositie bedoelt is. Al helemaal ten aanzien van Masters die als kunstenaar vaak al een traject doorlopen hebben. Moeten die nog zo nodig opgepikt worden? Is de gretigheid van de kunstwereld om talent te scouten wel zo gezond? Is het niet juist beter om gezamenlijk met elkaar op te trekken als kunstenaars, los van wat dat kunstenveld wil? Is het niet beter om gestaag je werk te ontwikkeling zonder dat gehijg in je nek? Dan is een eindexamententoonstelling vooral een feestelijke afsluiting van een studie voor de studenten zelf.
Hier volgt dus geen beeldverslag, deze eindexamenpresentatie kun je beter beleven.
Deze tentoonstelling is nog tot en met 6 juli te bezoeken bij de Willem II te Den Bosch.
Laat een reactie achter;