Enkele eindexamenexposities konden vorig jaar niet doorgaan. Sommige academies deden alsnog de reguliere presentaties onder de nodige beperkingen, anderen vonden een alternatief en een paar academies schoven de presentaties samen met die van dit jaar. Bij de AKI in Enschede zie je dus twee lichtingen in dezelfde hoeveelheid ruimte als andere edities. Er moet wel bij gezegd worden dat een deel van de 2020 lichting reeds te zien was bij het HEM.
Zoals eigenlijk altijd bij de AKI vind je hier de rafelranden van de hedendaagse kunst. Het zijn vaak net niet de dertien in dozijn hippe kunstenaars die je hier aantreft. Het subversieve is nooit ver weg. Dit jaar valt met name het aantal interessante schilders op. De presentaties zijn overtuigend maar nooit helemaal direct te plaatsen waar het vandaan komt. Dat levert misschien niet direct hoge ogen in het reguliere galleriecircuit op, maar misschien wel juist praktijken die eigenzinnige stemmen opleveren voor de lange termijn. Mij lijkt dat ook een zinnige houding als je vanuit de geografische periferi moet werken. Geen snel succes, maar het opbouwen van een duurzame kunstenaars praktijk.
Helaas stonden veel multi-mediale presentaties uit bij mijn bezoek, wat ik spijtig maar ook verwonderlijk vind.
Hier het beeldverslag van wat er zoal te zien was.
Laat een reactie achter;