De academie van Maastricht bezoek ik dit jaar voor de derde maal maar een aantal dingen vallen toch wel te concluderen van deze academie. Omdat er minder studenten zijn (vorig jaar was met 22 blijkbaar heel veel, dit jaar zijn het er ‘gewoon’ 11) ligt de tijd die besteed kan worden per student veel hoger dan bij andere opleidingen en dat merk je wel met vier jaar studeren.
De kwaliteit van de studenten die na vier jaar studie Maastricht verlaten hebben een voorsprong op veel andere academies. De middelmatigheid krijgt hier simpelweg met zo’n kleine hoeveelheid studenten geen kans om te ontstaan. Dat wil niet zeggen dat alles goed is, maar de lat ligt er wel hoger.
Ook dit jaar een bovengemiddeld goede lichting. Een kleine lichting maar nergens saai, ongeïnspireerd of dertien in dozijn. Integendeel.
Ik heb een hekel aan performances, al helemaal als je in je eentje ergens moet gaan zitten. Toch lijkt Dorer eerst de intensiteit van zijn korte verhalen of gedichten over te willen brengen. Zeer aangenaam.
Achter deze wand zit iemand iets voor te lezen, geen idee wat want dat versta je net niet.
Schilderen met klei, gips, hout, geen idee wat nog meer. Lijkt een enorme rotzooi, blijkt dat niet te zijn.
Een van de hoogtepunten is deze animatie van Sara Bachour, objecten krijgen elk een kort fabel of sprookje die hun vorm verklaard. Eenvoudig idee maar zeer goed gedaan.
En hier een mooie blauwe lucht, geprojecteerd op de ramen.
Stef van Dungen mengde de kleuren van de clubs samen… gelijke stand.
De eindexposities van ABKM is nog tot en met zondag te bezoeken.