![Vorig jaar was voor mij de eerste keer dat ik naar Maastricht afreisde, onterecht heb ik deze academie in het verleden veel overgeslagen, het bleek een super goede lichting. Nu […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/Mike-Moonen-.jpg?resize=640%2C250 "Eindexamen Expositie; ABKMaastricht")
Vorig jaar was voor mij de eerste keer dat ik naar Maastricht afreisde, onterecht heb ik deze academie in het verleden veel overgeslagen, het bleek een super goede lichting. Nu woon ik op dit moment zelf in Maastricht en ook dit jaar was ik erg nieuwsgierig naar deze lichting.
De lichting van dit jaar is aanzienlijk groter dan de vorige. Gekozen is ook om met een cryptisch plattegrond met onlogisch geplaatste nummers de bezoekers het uitzoeken van wie welk werk is een hel te maken. Tenzij je goed bekend bent met de locatie is het uitzoeken van wie het werk is waar je naar zit te kijken rampzalig. (En nog altijd vraag ik me dan af, waarom geen gewone naambordjes?!)
Maar, ook dit jaar een kwalitatieve lichting.
Hier een beeldverslag van werken die om verschillende redenen opvielen. Grotere afbeeldingen door op de foto’s te klikken.
Celine Mooren
Celine Mooren
Charlotte Koenen
Charlotte Koenen
Charlotte Koenen
Emanuel Riksen
Henning Steinfarz
Henning Steinfarz
Jip Linckens
Linda van Kerkhof
Linda van Kerkhof
Maarten Davidse
Mick Smits
Mike Moonen
Mike Moonen
Mike Moonen
Jerome Daly
Rebecca Treur
Richard Kromjong
Simon Weins
Simon Weins
Simon Weins
Thomas Hutten
Thomas Hutten
Vera Gulkers
Vera Gulkers
Eindexamen van Maastricht was tot en met vandaag te zien, drie dagen is niet lang maar voor wie wil lang genoeg.
Mijn fav. tot nu, leuk daar!
waarom denk je dat er geen naambordjes zijn? 🙂
@Ties Eh, omdat ze liever niet willen laten weten wie het werk gemaakt heeft? Of omdat het te veel moeite was om die te maken, echt geen idee. Ze waren er in elk geval niet en dat is onhandig, wat de rede ook mag zijn.
Heb je er niet naar gevraagd aan de studenten waarom ze geen naam en titel vermelding bij het werk plaatsen?
@Ties, dat is gevraagd maar daar kreeg ik geen duidelijk antwoord op.
Bij een expositie heb je een zogenaamde ‘curator’ die eindverantwoordelijk is voor de hele organisatie. Dat is ten eerste WIE allemaal in de expositie moeten en zorg te dragen dat ze bijvoorbeeld dan ook in de catalogus worden opgenomen en zeker dat er bij elk werkstuk een naambord met tenminste naam van de kunstenaar en titel en soms zelfs het materiaal, wil je het educatief doen. Maar hierin zijn de organisatoren duidelijk gefaald maar kunnen alsnog zelf een persbericht maken met alle namen en met foto’s die niet van de vriendenclubje zijn.
@Eef, De meeste eindexamens hebben geen ‘curator’, dat zijn de studenten zelf. Het fenomeen educatie heeft er niets mee van doen.
Karin Peulen en Antoine Berghs waren hier verantwoordelijk voor.
@Jip, Ik begreep echter van Erik dat de naambordjes een keuze was van de studenten. (Overigens zou ik de betrokkenheid van Karin en Antoine niet in de vorm van een curatorschap zien zoals dat bij bijvoorbeeld wel bij Fontys Tilburg is gedaan in de vorm zoals Eef die bedoelt).
Beste Eef en Niek, de studenten hebben inderdaad gezamenlijk gekozen voor GEEN educatieve oplossing. Het gebouw is een zoektocht en dat hebben ze willen inzetten op deze manier. Het kost wel wat werk maar het is dan ook een kwestie van vooral kijken en niet lezen.
Er was bovendien zoveel samenwerking dat het een onmogelijkheid was om dat met naambordjes te benoemen.
Van mij had zelfs de plattegrond weggelaten kunnen worden, er waren genoeg studenten om rond te leiden ingezet of aanwezig in hun expositieruimte.
En bovendien is er een prachtige publicatie beschikbaar waar het werk terug te herleiden is.
Je moet dan wel meer tijd willen investeren dan alles in een uurtje gezien te willen hebben.
Over zoektocht gesproken, heb je de Biennale in Berlijn gezien?
Onmogelijk om met naambordjes te werken en wat een feest om rond te dwalen en je te verliezen. Dat is tegenwoordig rudimentair te noemen.
Karin Peulen
@Karin,
Dat is nogal een enorme ontkenning van het doel van zo’n eindexamenpresentatie. Het organiseren van een zoektocht zoals met de Biennale kan, maar vergeet niet dat die Biennale een heel ander doel dient dan een academiepresentatie. Het verschil zit hem in het feit dat de Biennale een overkoepelend thema heeft, een curator, en de kunstenaars veelal al zekere naam hebben gemaakt. Allemaal punten die met een eindexamenpresentatie niet aan de orde zijn.
Je bent als net afgestudeerde kunstenaar een niemand en ontzettend vervangbaar voor een van die andere ongeveer 600 nieuwe autonoom beeldend kunstenaars. Je mag mensen uitdagen, prikkelen, irriteren met je werk, maar daarna is het nukkig moeilijk maken van wie de verantwoordelijke is geen goede starthouding in de huidige kunstwereld. Het geeft ook een signaal af dat de kunstenaar in kwestie er geen verantwoordelijkheid voor durft te nemen. (Wat tevens de rede is dat ongesigneerd werk vaak problematisch is op de kunstmarkt. Het is niet alleen het teken dat het werk af is, maar vooral dat de kunstenaar er verantwoordelijkheid voor neemt.)
Goed kijken en jezelf verliezen ben ik helemaal voor, maar wel graag naar het werk en niet het doolhof eromheen. Het gaat om het presenteren van het werk van de studenten, een kickstart voor hun carriere en in veel gevallen de enige keer in hun leve dat er galeriehouders, curatoren en pers langskomen zonder dat ze het hoeven te vragen. Het moet niet gaan om andere zaken dan het werk. Nu blijft mij vooral een lichting bij die blijkbaar niet wilde… dat is jammer, want misschien willen ze wel.
hey Niek,
ersteinmal… vielen dank für deinen bericht und dein engagement all die endausstellungen in den niderlanden zu besuchen und darüber zu schreiben. ich schätze deine artikel sehr, auch wenn es manchmal an inhaltlichen tiefgang fehlt…
wo wir auch schon beim thema wären…
der grund warum wir uns gegen die bodjes entschieden haben war, dass es bei manchen werken erwünscht war und bei manchen anderen künstlern/werken vollkommen unerwünscht. der plattengrond war also eine alternative um es jedem ausstellenden recht zu machen. Jedoch war die organistaion und das zusammentragen der informationen ein mehr oder minder chaotischer vorgang (kein wunder bei so vielen künstlern) und führte zu diesem undeutlichen plattengrond… ihn im nachhinein zu verbessern ist uns leider nicht gelungen… sorry for that.
dennoch finden wir es glaube ich einfach schade dass es das einzige ist was du erwähnst… und das ist auch das was ich sehr oft in deinen artikeln vermisse… sicher ist kunst subjektiv und es ist schwierig bzw. die angst etwas falsches zu sagen hält einen zurück etwas zu schreiben bzw inhaltlich tiefer zu gehen.
ich glaube wenn du in zukunft einfach inhaltlicher auf die ausstellungen eingehen würdest (wie der oben gepostete metropolis artikel – der autor liegt 100% richtig mit seiner annahme dass das immaterielle eine wichtige rolle für uns als gruppe gespielt hat) würden auch weniger diskussionen entstehen…
es sei du möchtest das… denn wie auch wir hängt dein erfolg als schreiber über kunst von der polarisation ab… d.h. je mehr du polarisierst… desto mehr content entsteht um deine person… desto höher kletterst du die leiter in den kritiker himmel…
wie dem auch sei… danke für dein engagement ich hoffe wir hören noch öfter von dir und du von uns…
Jerome Daly
ups… da sind jede menge tippfehler drin… ^_^
bordjes… niederlande…
na ja…
@Jerome,
Dank voor je reactie.
Alvast mijn excuses, mijn Duits is niet zo goed dus ik hoop dat ik je correct begrijp. Indien niet, laat me dat gerust weten.
Ik begrijp de redenen om geen bordjes te tonen al te goed. Maar, ook al is het niet prettig met het werk. De context is substantieel anders dan die van het maken van een goede tentoonstelling, het zijn namelijk presentaties van individuele kunstenaars. Een plattegrond is een leuk idee maar in plaats van dat mensen naar het werk aan het kijken zijn, zijn ze aan het zoeken waar ze zijn op het plattegrond en welke nummertjes daar bij horen. De focus ligt dan dus niet op het werk, maar op het opzoeken naar wiens werk je ziet.
In die zin heeft MetropolisM/Ruyters dus ongelijk. Het gebouw is geen doolhof, al helemaal niet als hij er gewoon vaker was geweest (maar, Maastricht is echt wel heel erg ver voor Amsterdam, daarom noemt hij het ook welgeteld 6 keer in zo’n korte tekst). Zijn artikel zegt meer over zijn eigen gebreken bij het bezoeken van eindexamenpresentaties in het algemeen dan specifiek die van jullie. Ook zie ik de tendenzen die hij benoemt niet vergeleken met andere academies of zelfs ABKM vorig jaar. Er zijn ongeveer even veel banaliteiten, financieel gewin, liefde en aandacht als elders.
Over het ontbreken van diepere inhoud in dit artikel geef ik je helemaal gelijk, en andere eindexamenpresentaties even goed. Het is mij nooit te doen geweest om dan tot gelaagde essays te komen. Daar zijn andere specifiekere momenten voor en die komen ook hier incidenteel aan bod. Maar niet met een eindexamenpresenatie omdat dat, als het goed is, geen tentoonstelling is, maar presentaties van individuele aanstormende kunstenaars die geloven in hun werk en die laten zien wat ze kunnen gaan betekenen.
Nein… Du verstehst mich ganz gut… ^_^
Anyway… Du hast recht… Ich konnte während der Ausstellung auch beobachten dass die Besucher mehr mit den Plänen beschäftigt waren als wirklich zu schauen… evtl. wäre es für die Schulleitung etwas, dass man sich für das nächste mal merken sollte.
Über Banalitäten oder nicht lässt sich nun abermals diskutieren. Ich denke da Kunst und die Polarisation darüber subjektiv ist sollten wir keine Vergleiche stellen zwischen zwei Texten, oder zwei Autoren. Du bist du… und du schreibst wie du schreibst… und das ist auch gut so.
Ich kann mir auch vor stellen dass es schwierig ist bzw. einfach zu viel um über jede Ausstellung einen tiefgängigen Artikel zu schreiben. Zumal unsere Ausstellung ein echter Overkill an Werken war. Ich hatte nur die Vermutung (da ich dir bereits länger folge und aufmerksam deinen Blog lese), dass es dir an mancher Stelle evtl einfach ein wenig an Mut fehlt zu sagen: Das ist Kunst!
Das ist natürlich sehr persönlich und sollte es nicht so sein habe ich nichts gesagt. Falls es doch so sein sollte würde ich dich gerne ermutigen evtl noch radikaler zu sein.
Nichts desto trotz noch einmal vielen Dank für dein Engagement und die schnelle Antwort.
Jerome
@Jerome,
Dank voor je reactie en ik denk inderdaad dat we elkaar daarin begrijpen.
Je bent van harte welkom een keer langs te komen op de Jan van Eyck en een kop koffie te drinken ;).
ach ja… und viel Erfolg weiterhin auf der Van Eyk… ich bin noch einen Monat in Maastricht… evtl. kann man sich ja mal auf einen Kaffee treffen und über dies und das diskutieren… 😉