Een Rosa Poëtica door Ad van Rosmalen

Ik ga vanavond naar een theaterstuk, ik kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst was, maar dat maakt verder niet uit. In podium Bloos in Breda wordt het stuk ‘Een Rosa Poëtica’ gespeeld. Het stuk is geschreven door Ad van Rosmalen. In het theaterstuk liggen vier verschillende kunstenaars met elkaar in dialoog, niet echt want het script is geschreven en ook de kunstenaars worden gespeeld door acteurs. Met Simon Kentgens [ook wel bekend van  PietMondriaan.com] , Thomas Bakker, Arjan Janssen en Iris Bouwmeester zijn het vier interessante karakters waar het stuk op is gebaseerd.

In het stuk wordt er onderscheid gemaakt tussen de formalist [Thomas], modernist [ Arjan], analyticus [Simon] en de romanticus [Iris]. De laatst genoemde is het daar  niet mee eens want als romanticus ben je natuurlijk tegen ‘categoriseren’. Het stuk brengt een boeiend dialoog  waarin de beeldende kunst, tentoonstellingen en hun eigen leven onder de loep wordt genomen. Ieder met een andere kijk op de wereld, bespreken zij, discussiëren en bekritiseren elkaars visie. Telkens komt een van de personages te zitten op de spreekstoel waarop vervolgens de anderen kunnen reageren. Kritisch worden vervolgens de persoonlijke aannames bekeken, niet alleen vanuit de personages die de vier kunstenaars moesten verbeelden, maar ook vanuit de acteurs zelf. Constant werd er uit de rol gestapt om het geheel kritisch te kunnen bekijken.

Waar ik zeer over te spreken ben is dat Ad van Rosmalen een moeilijk onderwerp bespreekbaar maakt. Dit doet hij door zich naast  theoretisch te verdiepen in de karakters ook te kijken naar hoe zij zijn als mensen. Zo krabbelt de een voortdurend aan zijn baard (Simon) en heeft de ander last van een ‘erg zware bril’ die hij telkens op en af zet [Arjan Jansen]. Niet alleen de non-verbale kenmerken komen terug maar zo ook wordt de iets wat pretentieuze overkomende Arjen meerdere mailen door de sarcastische ogende Simon op de vingers getikt. Ik denk dat wetend en bewust zijnde van de rollen je het geheel helder en objectief  kunt bekijken.

Dit allen resulteert in een stuk wat me er op wijst dat er geen één waarheid of filosofie is, men kijkt allemaal anders en dat zorgt voor boeiende gesprekken. Waar ik voorheen erg twijfelachtig was over soortgelijke discussies laat het stuk zien dat er een bepaalde schoonheid zit in  de manier ‘hoe’ we met iets om kunnen gaan en dat geldt denk ik voor heel veel dingen om ons heen.

[Met dank aan Maarten voor het schrijven]

Press release:

Een Rosa Poëtica Eenakter in acht scènes door Ad van Rosmalen

Uitvoering
Bloem van de Natie
met Bram Gerrits, Twan van Bragt, Gerrit Dragt en als gast Lonne Gosling

Vier kunstenaars, Iris Bouwmeester, Thomas Bakker, Arjan Janssen en
Simon Kentgens verkennen mogelijkheden voor een nieuwe tentoonstelling
en komen te spreken over hun leven en werken. Zij zijn kritisch over
elkaar maar altijd vanuit een radicale betrokkenheid met de beeldende
kunst.
Een Rosa Poëtica is een theaterstuk waarin de acteurs gedurig uit hun
rollen stappen en de opvattingen van de beeldende kunstenaars
becommentariëren. Ironisch, met kennis van zaken maar zonder enig
voorbehoud.