[Afgelopen weekend opende de tentoonstelling volgend op een werkperiode van de master studenten AKV/Sint Joost. Ik was druk in Middelburg. Lorelinde was wel aanwezig en deed verslag. Dankjewel Lorelinde!]
De tentoonstelling ‘A Spectacle of Consequences’ is een visueel verslag van het werk van 2e jaars MFA studenten van AKV | St.Joost dat tot stand is gekomen tijdens de werkperiode van vier weken in de projectruimte van Duende. Met werk van Elsbeth Ciesluk, Raphael Langmair, Pim Kersten, Theodora Kotsi, Tanya Long, Remy Habets en Nelleke Schiere.
Raphael Langmair & Elsbeth Ciesluk
Ik bezocht de tentoonstelling tijdens de opening. Raphael Langmair en Elsbeth Ciesluk, die een samenwerking zijn aangegaan tijdens de werkperiode, deden een performance in het achtergedeelte van Duende. Elsbeth danst op een vierkante dansvloer, terwijl Raphael door een opening daarboven verf naar beneden laat druppelen. De lentekleuren van de verf maken een schildersdoek van de dansvloer waarbij de druppels nog eens worden verplaatst en uitgeveegd door Elsbeth. Ook hebben ze samen een wandschildering gemaakt, waarbij het werk een verstilde echo is van de performance; (ronde) bewegingen en druppende verf.
Nelleke Schiere
Nelleke Schiere toont een werk met twee video’s en een wandschildering. De wand-schildering is een in dunne zwarte lijn uitgevoerd in een van de hoeken van de projectruimte. Het is een ruitvorm met verschillende graden in de hoeken. Daarnaast toont ze een video-installatie; deze laat verticale bewegingen van de zee en horizontale tegen elkaar in rijdende paarden met ruiters zien. Het mooie hieraan is de eenvoud en de aftastende houding.
Pim Kersten
Pim Kersten heeft zijn installatie in de doorloop van gang naar het vervolg van de expositieruimte opgesteld. Het werk ‘Untitled’ (point explosion) bestaat uit een mixed media installatie. Als kunstenaar en muzikant refereert hij in dit werk aan de muziek en meer specifiek het idee van de ‘open partituur’, waarbij er vanuit de verschillende eigenschappen van verschillende instrumenten (of hier, elementen) een compositie kan ontstaan.
Het sterke van de installatie is de spanning en verplaatsing van betekenis die er ontstaat tussen de verschillende elementen; schilderijen die door hun plaatsing een sculpturale vorm aannemen, een schilderij wat lijkt te verwijzen naar een kader of projectiescherm terwijl een film geprojecteerd wordt op de muur, een beschilderd stuk plastic wat gedrapeerd op een houten blok een sculptuur wordt, en toch naar de schilderkunst blijft verwijzen. Dan zijn er nog gevonden voorwerpen zoals een statief en een velg, die ik niet zo heel goed kan plaatsen omdat ze nog weer een andere geladenheid en betekenis meebrengen. De installatie levert in het geheel genomen een mooi werk op, met soms een plaatselijke overdosis aan veelheid en betekenis. Enkele elementen uit de compositie krijgen daardoor misschien iets minder aandacht dan ze op zichzelf verdienen.
Remy Habets
Door de ruimte verspreid staat en ligt het werk van Remy Habets; een site-specific installatie en een aantal sculpturen. De ingreep in de ruimte bestaat uit 275 rode clownsneuzen die in de grote scheuren in de muur geklemd zitten.
De sculpturen bestaan uit accurate afgietsels van menselijke lichaamsdelen, bewerkt en soms beschilderd, getoond in combinatie met gemaakte of gevonden voorwerpen. De associaties die de sculpturen oproepen met beelden uit oorlogsgebieden en terroristische aanslagen maken sommige werken enigszins luguber, terwijl ze tegelijk ook esthetisch zijn. Misschien speelt het ook mee bij mijn associatie met geweld dat het menselijk lichaam hier niet heel wordt getoond, maar in delen; een zeer onnatuurlijke situatie. Hierdoor wordt de toeschouwer geconfronteerd met zijn eigen menszijn, de wreedheid / agressie/ sadisme / … die als potentieel in de mens aanwezig is, en de wetenschap die we hebben van de dingen die we elkaar aan doen. Dit voelt voor mij soms wel wat zwaar aan, maar gelukkig wordt de zwaarte in zijn werk afgeblust en verlicht met beheerste techniek, esthetiek en (zwarte) humor.
Tanya Long
Het grootste deel van de tentoonstellingsruimte is vrij langgerekt, waar Tanya Long in haar werk mee speelt. Haar twee werken zijn lange, unieke c-type prints op dibond, die in een actief, maar ook intuïtief proces van licht, tijd en materiaal in de doka tot stand komen. Ze tonen een patroon van kleuren en lijnen. Het formele wordt in balans gehouden door de onregelmatigheden in het patroon, de wolkachtige korrel van het analoge fotopapier en de kleuren; ergens raakt dit strakke en formele werk ook aan vormen uit de natuur.
Theodora Kotsi
Het werk van Theodora Kotsi bestaat uit een installatie die behoort tot een al langer lopend project in de publieke ruimte, ‘Het Nieuwe Warmoezeniersproject’. De transformatie die het dorp Lent (bij Nijmegen) ondergaat, van glastuinbouw naar nieuwbouw en een stijgend inwonersaantal wordt zichtbaar gemaakt door de onderdelen van twee broeikassen die gered zijn van de stort te exposeren, met als doel om de nadruk te leggen op hun tijdelijke status en monumentale aspect.
Was tot de 26ste te zien, dus we zullen het moeten doen met de foto’s.
Unfortunately I can't read Dutch. But I found all the works original and thought provoking. Congratulation. F S Long
@Frew, If you use Google Translate it translates quitte wel most of the times.
Niet in Rotterdam geweest en toch alles gezien 🙂
@Christine, Dankjewel :). Maar in het echt is altijd toch net iets beter als via het web ;).