![De muziek staat bol van de liefdesliedjes, er zijn meer films over liefde dan je in je leven kunt zien, de poezie zit vol met liefdesverklaringen, en de beeldende kunst? […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2024/02/Dordrechts-Museum.jpg?resize=640%2C250 "Dordrechts Museum; Kiss My Soul")
De muziek staat bol van de liefdesliedjes, er zijn meer films over liefde dan je in je leven kunt zien, de poezie zit vol met liefdesverklaringen, en de beeldende kunst? Daar komt de liefde ook wel eens aan bod, maar eigenlijk zelden. Historisch gebeurde het nog best vaak, maar dan enkel via een omweg. Dan werd er een werk gemaakt over Eros of een van de vele andere goden die met de liefde vereenzelvigd werd. Of een verzameling symbolen die een allegorisch beeld van liefde voorstelde. Ergens is het niet vreemd dat de meer abstracte kunstvormen de liefde veel meer behandelen, ze hebben meer ruimte voor die dingen die we niet kunnen zien, maar enkel ervaren. Een figuratief beeld van een god of een combinatie van symbolen is dan te cerebraal. Althans, dat was lange tijd zo, met de opkomst van abstracte kunst ontstond ruimte om te ontsnappen aan de strikte symbolische en allegorische verplichtingen. En inmiddels zijn er kunstwerken die oprecht de liefde bezingen zoals sommige liedjes ons de liefde illustreren.
Wat die liefde precies is, kan breed worden opgevat en deze groepstentoonstelling in het Dordrechts Museum gaat dan ook al deze kanten op. Liefde in de romantische zin, de lust, liefde voor je familie, je kind, je lijf, de aarde etc etc. Voor iedereen wel een herkenbare vorm komt aan bod met een diverse selectie werken. Het levert een verrassende reis langs onverwachte combinaties van verschillende kunstenaars langs al die verschillende liefdes. Er zijn genoeg werken die je anders nooit zo bekeken zou hebben, maar in deze context een andere betekenislaag krijgen. Denk hierbij aan het keramieken sculptuur van Juul Kraijer of de werken van Kalliopi Lemos, het enorme schilderwerk van Kensmil. Niet direct werken die je bij het onderwerp liefde zou verwachten. Niet geheel toevallig zijn het dan ook allemaal werken met een duister randje. Maar ook lichter werk zoals dat van Tanja Ritterbex en van Vera Gullikers passen hier er bij terwijl dat ook niet het eerste onderwerp is waar je aan zou denken. De tentoonstellingen toont zo een kleurenwaaier aan mogelijkheden van liefde. En hoewel het allemaal oprecht is, wil dat niet zeggen dat er geen ironie te vinden is. Denk bijvoorbeeld aan de net iets te mierzoete muurschildering van Lily van der Stokker.
De tentoonstelling probeert zo teweeg te brengen wat beeldende kunst eigenlijk nooit lukt, mensen echt vertederen. Mensen staan vaak zat een traantje weg te pinken bij een stuk muziek of een romantische film, maar bij een kunstwerk gebeurt dat zelden. Hoewel ik niet denk dat het deze tentoonstelling wel lukt, geeft het wel een poging voor iedere bezoeker om zichzelf te herkennen, en misschien zo ook meer empathie te vinden in andere vormen van liefde en ook kunstuitingen. Wat dat betreft is het een heel mooie manier om kunst voor een breder publiek toegankelijk te maken zonder dat het een moeilijke uitleg nodig heeft.
Het is een toegankelijke thematentoonstelling met verrassende combinaties van verschillende werken en kunstenaars. Het onderwerp is zowel universeel als tijdloos, maar gek genoeg staat het zelden zo centraal. Een aanrader dus om met je eigen geliefde te bezoeken…
Deze tentoonstelling is te bezoeken tot en met 3 maart in het Dordrechts Museum.
Laat een reactie achter;