Dordrechts Museum; Frank Ammerlaan

Voor iedereen die dit webmagazine al wat langer volgt moge het bekend zijn, het werk van Frank Ammerlaan (1979) is wat mij betreft een van de betere. Ammerlaan won recent de Scheffer-prijs en kreeg ter ere daarvan een solo in het Dortrechts Museum. Niet dat Ammerlaan die aanmodigingsprijs nodig had, die heeft hij de afgelopen jaren al reeds een aantal gehad, maar het is hem van harte gegund. Dat het jury-rapport doorweekt is van algemene superlatieven die je bijna op iedere schilder kunt plakke doet er even niet zo toe. Ze moeten toch wat bedenken voor zo’n jury rapport.

Het werk van Frank Ammerlaan zet je als kijker nu helemaal op scherp. De werken zijn niet strikt optisch maar worden echt ruimtelijke entiteiten. Bij zijn tentoonstelling bij Upstream had ik het nog over het optische waardoor het oog een positie in moet nemen. Nu kun je niet spreken van het optische maar wel van het fysieke. Een groot schilderij hangt net in het gangpad, je kan haast niet anders dan er bijna tegenaan lopen. Een ander werk hangt voor een raam in een stalen frame. Wie achter het stalen frame kijkt ziet twee kleine moeren liggen met gekleurde draden/kabeltjes. Daarmee benadrukt Ammerlaan ook nog eens de achterzijde van het houten spieraam waar de vlekken van met verf besmeurde handen op zit.

Dat ruimtelijke paradigma lijkt in ander werk weer doorbroken te worden, er hangen twee foto’s op aluminium die nog wel op het strikt optische focussesen. Hierdoor wordt je als toeschouwer meermalen op scherp gezet. Zo ook het doek wat verkeerd opgespannen lijkt te zijn. Maar het zit wel ‘recht’ op het doek. De vouwen geven ook cirkels weer. Het balanceert daardoor tussen een optisch en een sculpturaal gegeven zonder dat het in de hoeveelheden verf hoeft te zitten.

Ammerlaan weet mijn begrip van wat een schilderachtig object is hierbij in elk geval weer een fractie op te rekken zonder dat het een effect wordt. Wat niet wil zeggen dat de werken verder een esthetisch effect op de toeschouwer hebben want het blijven ook mooie werken.

Frank Ammerlaan Overzicht

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf op doek

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf op doek (detail)

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf op doek

Frank Ammerlaan – Breach – Filmloop met geluid

Frank Ammerlaan – Mary – C-type op aluminium

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf op doek, metalen frame (en dingetjes)

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf op doek, metalen frame (en dingetjes) (detail)

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf en draad op doek

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf en draad op doek (detail)

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf en draad op doek (detail)

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – C-type op aluminium

Frank Ammerlaan – Zonder Titel – Olieverf en draad op doek

De tentoonstelling met het werk van Frank Ammerlaan is nog tot en met 12 januari te zien. Goede rede om naar het Dordrechts Museum te gaan mocht Stop Making Sense je nog niet overgehaald hebben.