De Ziener; Jo de Smedt – J.B. on the Rocks

In 2018 was er in het Haagse Gemeentemuseum (nu Kunstmuseum Den Haag) een tentoonstelling over het werk van Jean Brusselmans (1884-1953). Het was een aangename presentatie die een goed chronologisch inzicht gaf in het werk van Brusselmans. Tegelijk toonde het ook hoe fris veel van zijn werk er nu nog uitziet. Je ziet dat het oude werken zijn aan de craquelé, maar een flink aantal werken hadden zo voor hedendaags door kunnen gaan.

Dat het werk van Brusselmans van invloed is op huidige generaties schilders mag dan ook geen verrassing heten. Er zijn er echter weinigen te vinden die het nadrukkelijk melden. Het romantische beeld van de geniale kunstenaar staat immers hoog in het vaandel, dus je baseren op je voorgangers is te traditioneel, te academisch of in elk geval niet geniaal genoeg. Je doet als levende kunstenaar toch vooral je ‘eigen ding’.

Jo de Smedt (1974) had de tentoonstelling met het werk van Brusselmans ook gezien en zei “fuck it, ik ga dat doen”. Jean Brusselmans alsof het door een scheurende gitaarversterker is gehaald. Rauw en venijnig. Het origineel nog deels herkenbaar maar vervormd tot een genadeloze mokerslag. Een klap in je gezicht. Hier is weinig academisch of reactionair aan, in het meest slechte geval is het cynische humor. Er mag ook wel eens met een grijns gelachen worden.