De Pont opende afgelopen weekend weer met een nieuwe tentoonstelling.
Het is voor de tweede keer dat De Pont een tentoonstelling organiseert onder de noemer Brabant Nu. Elf, voor het merendeel jonge kunstenaars die door geboorte, opleiding of woonplaats een band hebben met Brabant, krijgen in deze driejaarlijkse expositie ieder een eigen ‘wolhok’ om hun werk te presenteren. In 2008 maakte Alex de Vries, voormalig directeur van de kunstacademie in Den Bosch, de keuze. Dit jaar heeft De Pont Het Wild Gillende Schildersgilde, bestaande uit Aaron van Erp, Wycher Noord en Frank Peeters, als gastconservator uitgenodigd. Deze drie schilders zijn niet alleen verantwoordelijk voor de selectie van de kunstenaars, maar hebben de expositie ook een thema meegegeven. Alle deelnemende kunstenaars zullen nieuw werk maken met hun favoriete popsong als vertrekpunt.
En zo gezegd, zo gedaan. 11 kunstenaars presenteren een werk of werken aan de hand van hun favoriete muziek en dat alles in de Wolhokken van De Pont.
Aaron Van Erp, Wycher Noord, Frank Peeters, Ibo Pompe, Stijn Peeters, George Korsmit, Peggy Franck, Maartje Korstanje, Lobke Burgers, Erik Sep en Stan Wannet
Het leukste is dat we eens de combinatie muziek bij de kunstenaars zien. Dat Aaron van Erp luistert naar Darkthrone maakt duidelijk waar hij vandaan komt. Hetzelfde geld voor Maartje Korstanje die met Tom Waits ook een heel specifieke keuze heeft. Dan ga ik zelf ook weer nadenken welke muziek ik gekozen zou hebben.
Aaron van Erp
Aaron van Erp (1978) is hier een bekende schilder, daar hoeven we weinig meer over te zeggen. Zijn werk is herkenbaar als altijd maar dit keer opvallend zwart. Niet geheel onbegrijpelijk gezien de muziek waar hij voor gekozen heeft.
Erik Sep
Erik Sep (1976) maakte aan de hand van Liberty City zijn eigen stedelijke context met dit sculptuur. Of hoe zouden we dit het beste kunnen noemen? De details maken het in elk geval een erg levendig object. Let ook op de mooie graffiti die zelfs mooi op schaal aan doet.
Helaas geen betere geluidskwaliteit weten te vinden op YouTube
Frank Peeters
Een andere lid van het Wild gillende schildersgilde is Frank Peeters (1975) die vooral lekker vlot schildert zo te zien. Zijn werk is een zoektocht naar allerlei diverse bands. Hij is duidelijk van het wat harde werk. Iron Maiden, AC/DC, Metallica, Slayer, Ozzy Ossbourne maar ook RUN DMC en de Rolling Stones.
RUN/DMC en Slayer
George Korsmit
George Korsmit (1953) gaat voor een meer geometrische benadering. Een muurschildering, een klein sculpturaal ding en een projectie met kleurvlakken.
Ibo Pompe
Er moest natuurlijk wel een kunstenaar tussen zitten die houd van Pink Floyd. Ibo Pompe (1975) maakt erg passend werk qua de sfeer van Pink Floyd, maar ook het engagement wat daar aan vast zit. Werk wat erg toegankelijk is en scherp met de nodige verrassingen. Dat zien we niet vaak en daar zou ik best wel wat meer van willen zien.
Lobke Burgers
Dit onderstaande werk is niet te fotograferen, dus het blijft bij deze impressie. Maar een enorm super space beeld. Past ook perfect bij de muziek. Lobke Burgers (1978) maakt gebruik van gewone wol met UV-licht en dat resulteert dus in een beeldende trip. Het UV-licht maakt het medium tot het spannende maar waarschijnlijk was het zonder UV ook een interessant werk geweest.
Maartje Korstanje
Hoe ze het enorme gedrocht van Maartje Korstanje (1982) door de deur hebben gekregen weet ik niet, maar het past perfect in de ruimte. Prachtig beeld met de herkenbare Korstanje feel. De link naar Tom Waits is niet in eerste instantie duidelijk, maar het “koffie-gehalte” hebben ze beide. (geen idee hoe ik dat beter ga uitleggen dan dat).
Peggy Franck
Sommige kunstenaars maken meerdere werken aan de hand van hun gekozen nummer, Peggy Franck (1978) ook. Dat zorgt weer voor de nodige verwarring waar het over gaat. In elk geval de vraag wat is beeld. David Bowie met Changes is dan een begrijpelijke keuze.
Stan Wannet
Onderdstaand werk was voor mij van een totaal nieuwe orde, ik kende zijn werk nog niet. Het is mechanisch, maakt ontzettend veel herrie, beweegt alle kanten op en doet denken aan de Chirico maar dan ruimtelijk. En dat laatste is in dit geval een compliment. Het is ontzettend toegankelijk doordat de bewegingen volledig verrassend blijven. Ambachtelijk zit het goed in elkaar. Dus, respect voor Stan Wannet (1977) voor de verrassing.
Zijn Griekse Tango kon ik niet vinden, deze andere Tango wel.
Stijn Peeters
Deze man is hier inmiddels ook bekend. Stijn Peeters (1957) schildert lekker op de ander kunstmuziekklassieker van Sonic Youth.
Wycher Noord
Tenslotte nog Hurt van Johnny Cash voor Wycher Noord (1976) die schilderwerk maakt met een romantische nasmaak op een positieve manier.
Dus
De Pont haalt met Brabant Nu een mooie tentoonstelling binnen waar niet alleen goed werk te zien is, maar we ook echt een inzicht krijgen in de geest van de kunstenaar. Dat maakt het ontzettend interessant. Het enige nadeel van deze tentoonstelling is dat het licht in de Wolhokken altijd lastig is (niet alleen om te fotograferen) en dat het er meer hadden mogen zijn. Lang geleden dat ik zo geïnspireerd naar huis ging van een tentoonstelling. En nog steeds, welke muziek zou ik zelf kiezen als ik gevraagd zou worden…
Verplichte kost nog te zien tot 18 september.