Sommige kunstenaars zijn naast kunstenaar ook nog andere dingen. Arno Kramer (1945) is denk ik de grootste pleitbezorger van de tekenkunst in Nederland. Hij organiseerde diverse tentoonstellingen (waaronder deze) in het kader van de tekenkunst met een hele rits aan collega’s. Met tekeningen bedoel ik dan geen schetsen, maar echte tekenkunst.
In diezelfde breedte van de lijn, de vlek, het potlood, de aquarel en ladingen houtskool die de tekenkunst beslaat werkt ook Kramer zelf. Zijn werk is daarmee afwisselend figuratief en abstract, of beiden tegelijk op zowel grote als kleine formaten. Een alleskunner dus. Ondanks die breedte pik je een Arno Kramer direct tussen 100 andere kunstenaars uit.
Dat zit hem dus niet in de formele omstandigheden van het werk, want die wisselen heel veel. Dat zit hem dus ook niet in de stijl, want die heeft hij eigenlijk niet door die enorme breedte. Al valt het gebruik van de hazen en ander wild natuurlijk wel op. Maar de poëzie in het werk, iets wat verder bijna onbenoembaar is. Al zijn werken roepen een sfeer op van een lichte zwaarmoedigheid. Ondanks de zwaarte van zijn werken en de dromerigheid, zorgt het tekenkunstige en het papier ervoor dat het niet tragisch zware doeken worden.
Dat is misschien wel de grootste kracht van werken op papier, hoe zwaar ze ook worden, ze blijven altijd iets lichts hebben.
Het werk van Arno Kramer is nog tot en met 18 mei te zien bij De Pont te Tilburg.
Ik zag 2 werken- houtskool en houtskool met aquarel- in de Michaelskerk in Oosterland- op Wieringen. Daar was ik van onder de indruk en ga zeker zijn tentoonstelling bekijken in Tilburg bij De Pont.
@Wies, Helaas is de tentoonstelling van Arno Kramer niet meer te bezoeken, deze vond vorig jaar plaats. Allicht is zijn werk elders wel te zien.