De Pont (a); Raoul de Keyser

De Pont had afgelopen weekend de opening van een nieuwe tentoonstelling. Ditmaal in het licht van Howard Hodgkin. Wij zijn dus even gaan kijken. Dat was prima schilderschilders werk. Ontzettend veel foto’s gemaakt dus die post moet nog even wachten. Maar natuurlijk was er ook meer te zien in de Pont; Tot onze grote verrassing was er ditmaal een aparte ruimte voor Raoul De Keyser.  Deze mag hier op het blog natuurlijk niet ontbreken dus vandaar deze special over Raoul de Keyser.

Vlaamse kunstcriticus Ludo Bekkers omschrijft zijn werk als volgt:

“Nooit is een werk af. Men kan vaak aan de randen van het doek aflezen hoe het overschilderd werd om tot een aanvaardbaar resultaat te komen. Maar volledig aanvaardbaar is het kennelijk nooit, want het onderzoek gaat verder op een volgend werk, met soms een andere aanpak, een andere formele structuur, ander kleurgebruik. En dat proces van aanpassen, zelfcorrectie en overschilderen is nu juist het boeiende van dit oeuvre. Zijn betekenis ligt niet in de herinnering van de realiteit, maar in het zoeken naar het uiteindelijke schilderij waarvan de voorgaande stappen de herinnering zijn”.

Dat is dan ook eigenlijk genoeg informatie om het werk te begrijpen. Evenals Hodgkin dus een typische schildersschilder die probeert ergens een fundament van het schilderen te bevatten. Dat resulteert dus in De Keyser zijn geval in poëtische doekjes. Bijzonder is zijn werk ook in de zin dat ook de randen van de doeken onderdeel zijn van het werk. We hebben ze niet allemaal gefotografeerd. Maar is wel erg van belang. De schilderijen zijn dus als schilderkundig object. Persoonlijk ben ik daar vaak geen fan van omdat het ook een gemakkelijkheid met zich mee gaat brengen, dat alles maar kan op doek. Bij de Keyser is die gemakkelijkheid totaal niet aan de orde en is duidelijk dat hij bij ieder werk op zoek is naar een bepaald beeld en een verschijning van dat object-schilderij.

Hiervan foto’s maken is natuurlijk zeer problematisch omdat die het object nooit als dusdanig kunnen tonen. Wij raden dan zoals altijd ook iedereen aan om naar de Pont te gaan. Voor schilders 1 van de beste momenten om naar de Pont te gaan sinds het retrospectief van René Daniëls. Drie goede schilders; Howard Hodgekin, Raoul de Keyser en Gerhard Richter. Die laatste is zo ongeveer blijvend tentoongesteld maar ook daar waren wat tekeningen te zien.

Hier dus de Keyser zijn werk. Een op het eerste gezicht geel monochroom waarbij het spannende hem zit in de randen waar nog net een groene laag doorschemert.

Drie Krijthoek-correcties - Olieverf op doek

Let dus ook even op de detail foto. De bovenkant en de linkerrand van het doek zijn onbeschilderd. De onderkant en de rechterrand zijn wel beschilderd.

Hellepoort - Olieverf op doek

Hellepoort - Olieverf op doek (detail)

Misschien wel het meest bizarre formaat dat we tot dusver voorbij hebben zien komen. Blijkt ook meteen dat het daardoor erg opvalt en we bijna niet meer kijken naar het schilderij maar echt het object.

Zonder Titel - Gesso op doek

Zonder Titel - Olieverf op doek

Het Slot - Olieverf op doek

De rand rechts is wit (wat nog net te zien is) de rand aan de linkerkant is donker rood (dat is dus net niet te zien).

Zeven jaar voor Jeanne 7 - Olieverf op doek

Zonder Titel - Olieverf op doek

Zeilen... Heuvels - Olieverf op doek

Super krachtig werk.

Solitair - Olieverf op doek

Tornado - Olieverf op doek

Let op die vouwrandjes waar ook net een beetje verf op raakt. Zo overduidelijk aanwezig. Bij sommige andere kunstenaars zou ik dit zeer problematisch vinden. In De Keyser zijn geval past het er helemaal bij.

Zonder Titel - Olieverf op doek

Prachtig werk.