Een van de hoogtepunten van wat ik afgelopen week met het Amsterdam Art Weekend zag, Marinus Boezem (1934) in de Oude Kerk. En voor iedereen die het bezocht waarschijnlijk. Want geen enkele andere tentoonstelling gingen 15 meter de hoogte in.
Maar ook naast die hoogte is het één van de must see tentoonstellingen. De gotische kerk past perfect bij het oeuvre van Boezem. Niet alleen omdat Boezem zelf al meermalen gebruik maakte van plattegronden van kathedralen (de beroemde Groene Kathedraal), maar ook omdat hij er zich toe verhoudt. Voor hem is de kathedraal altijd al het summum geweest van menselijk kunnen, collectief en conceptueel. De Oude Kerk sluit in die zin perfect aan op zijn denken en dus een ideale match voor hem.
Deze tentoonstelling is een klein retrospectief waarbij hij inspeelt op deze kerk. De vondst van de lift bijvoorbeeld omdat die gebruik wordt voor restauratie van het orgel. Vanuit dat orgel, waarvan de orgelpijpen ontbreken, klinkt het geluid van een bos populieren ergens in de polder. Zo af en toe hoor je het geruis van de bomen en hoor je vogels fluiten. Deze galmen vervolgens zachtjes door de ruimte heen, ook als je op 15 meter hoogte staat.
Door de kerk heen liggen spiegels versplinterd in duizenden scherven als kleine diamanten. Ze reflecteren het plafond van de kerk dat soms prachtige schilderingen bevat. Maar altijd zie je maar flarden, in een kubistisch perspectief. Wie goed kijkt ziet dat op de spiegels een dun laagje stof is neergedaald. Spiegels zijn ook van stof gemaakt, en worden zo weer stof.
Prachtige tentoonstelling…
De tentoonstelling is nog tot en met 26 maart te zien in de Oude Kerk te Amsterdam. 14 januari om 2 uur is er een re-enactment van de performance l’Uomo Volante door Boezem zelf.
mooi