Drie oude rotten kiezen ieder 2 jonge honden. Simpele formule maar, altijd de moeite waard. Dat komt omdat kunstenaars vaak de beste gatekeepers zijn om te zien welke andere kunstenaars er toe doen.
Jan van Munster (1939) nodigde Tamara Dees (1971) en Tijl Orlando Frijns (1987) uit. Sjoerd Buisman (1948) vroeg Alet Pilon (1949) en Egied Simons (1958). Tenslotte vroeg Cornelis Rogge (1932) Anne-Marie van Sprang (1960) en Karin Arink (1967). Enkele van deze kunstenaars kwam ik al eens eerder tegen, andere zijn nieuw.
De insteek van sculpturen blijkt nogal een open begrip te zijn en is verder ook meer een aanleiding dan een daadwerkelijke leidraad. De redenen van de keuzes zijn niet gegeven. De hele tentoonstelling is dan ook een losse verzameling kunstenaars van jong tot oud met uiteenlopend werk wat vaak wel sculpturaal van aard is, maar niet strikt sculpturen zijn. De openheid die daaruit volgt maakt het geheel lekker fris. Met name de bovenverdieping dient zich als mooie presentatie ruimte, de benedenverdieping is wat meer beladen en daar komt niet alles even goed uit de verf.
Al met al is het een sympathieke tentoonstelling met opmerkelijke presentaties.
De tentoonstelling is nog te zien tot en met 3 maart bij de Korenbeurs te Schiedam (om de hoek bij het Stedelijk Museum Schiedam).
Ah..ik ben dus ook nog steeds een jonge hond..
@Erik, Als je gevraagd wordt door een oudere kunstenaar wel he ;).
Prachtige tekening van Cornelius Rogge,( 80 jaar )
zo het papier openen en raken, altijd al een groot kunstenaar geweest; feestelijk en conceptueel ineen.