De Ketelfactory; Diederik Klomberg – Attraction/Rejection

Het is weer eens zo ver, een tentoonstelling die je in het echt gezien moet hebben omdat je van de foto’s weinig wijs wordt. Deze solopresentatie van Diederik Klomberg (1963) is fotografisch nauwelijks vast te leggen. Niet alleen omdat het een multimediale presentatie betreft waarbij het geluid een grote rol speelt, ook omdat de ruimtelijkheid essentieel is in verder begrip van het werk.

In een poging het toch te duiden. De benedenruimte van De Ketelfactory is grofweg in te delen als twee grote ruimtes met een gang er tussenin. Klomberg heeft vitrages door de ruimte heen gehangen in twee spiraalvormen voor beiden ruimtes. In die ruimtes staan ook meerdere beamers die naar het centrum van de ruimte beamen. Daarop zijn negen vrouwen te zien in witte jurken. Het geluid is als een druipende groet maar wie beter luistert hoort dat ze iets in je oren willen fluisteren (ook wel bekend als ASMR voor de liefhebbers).
Doordat vitrages delen van het licht tegenhouden en slechts een deel van de projectie doorlaat zie je de vrouwen vervagen terwijl ze steeds groter worden in de ruimte. Uiteindelijk lossen ze op in het niets van de ruimte en vitrages.

Op de bovenverdieping zijn dezelfde negen vrouwen te zien in een kringetje met lenticulaire prints. Op het moment dat je in het midden staat en ze aankijkt sluiten zij hun ogen, op het moment dat je uit het midden gaat staan en er dus eigenlijk scheef voor staat kijken ze je wel recht aan.

Beide installaties moeten het hebben van hun effect en de toeschouwer zelf om tot leven te komen. Wie welwillend er in mee gaat zal zich laten verrassen. Van een afstandje is het puur effectbejag, maar de ervaring van de installatie doet wel degelijk meer dan dat alleen. Maar daarvoor zul je toch zelf een bezoek moeten afleggen…