Het publiek bepaalde wat er nu te zien is in De Kabinetten. Het publiek bestaat uit hoofdzakelijk regionaal publiek, scholieren, Vrienden Van en lezers van de regionale krant. Het idee is simpel, er is een collectie van ongeveer 150 werken en het publiek koos de werken die nu te zien zijn in De Kabinetten uit een voorselectie van 36 werken.
De mythe dat het publiek zou gaan voor makkelijke en bekende kunstenaars is bij deze ontkracht. Nu ben ik niet bekend met de gehele collectie (de 36 waren wel een poosje te zien op een website), maar het publiek heeft echt niet de meest bekende en makkelijke kunst er uit gezocht. Sterker nog, sommige werken zijn redelijk ontoegankelijk en complex. Zo is bijvoorbeeld het werk van Remco Torenbosch lastig te duiden voor veel mensen. In de zaaltekst staan ook enkele argumenten van sommigen om te kiezen voor een bepaald werk. Zo koos iemand voor de Handstand van Warmerdam omdat het licht zo mooi valt. Of voor het werk van Korstanje omdat er ineens een kont aan blijkt te zitten. Het is opvallend dat vaak de schoonheid genoemd wordt in dingen, die daar niet direct na verwijzen.
Misschien is de tentoonstelling an sich niet zo bijzonder, de insteek is wel veelbelovend. Een aantal jaar terug had het Abbemuseum een vergelijkbaar project waarbij ook werken uit de depots gehaald werden op aanvraag van bezoekers. Het voordeel van dergelijke projecten is dat er andere werken getoond worden dan die je vaak al gezien hebt. Een voorselectie van 36 stuks is misschien dan nog aan de krappe kant.
Het moet gezegd worden, kiezen is een kunst, maar hier staat toch echt een mooie brede selectie uit de collectie met dank aan het publiek zelf.
Ik kende al wel het kleine collagewerk van Bianca Runge, maar deze grote prints zijn ook top.
Deze ruimte van Fransje Killaars past maar net in de Kabinetten. Op de foto komen de kleuren niet zo mooi uit als in het echt.
Een heel leuk en goed werk van Maartje Korstanje.
Dit lijkt op Mondriaan, maar is opvallend strak en de compositie niet zo stabiel als een Mondriaan. Dat klopt, het is ook van iemand anders die goed gekeken heeft naar Mondriaan.
Zo netjes als hieronder zie je Mondriaan nooit.
Is nog te zien tot en met 28 oktober in de Kabinetten van De Vleeshal te Middelburg.
Het is waanzinnig dat De Vleeshal Marlow Moss in hun collectie hebben, veel schaarser dan Mondriaan. http://nl.wikipedia.org/wiki/Marlow_Moss
“Voor de Tweede Wereldoorlog bestond haar werk voornamelijk uit schilderijen. Daarin was goed de invloed van het Neo-plasticisme te herkennen, hoewel sommigen ook beweren dat Moss een grotere invloed had op Mondriaan dan andersom. Aan het eind van de jaren dertig veranderde ze van stijl doordat ze volkomen witte reliëfs ging maken van materialen als hout en touw. Veel van haar vooroorlogse werk ging verloren doordat Duitse bommen op haar atelier terecht kwamen.”
Haar sculpturen/constructies zijn ook zeer interessant: http://www.artcornwall.org/profiles/Marlow_Moss_model_for_aluminium_contstruction_.jpg
@Walasse Ting, Superdankjewel voor deze toelichting. In de zaaltekst stond ook al wel iets beknopt maar verder dan dat had ik nog geen research gedaan. Erg mooi ruimtelijk werk ook. Ga ik eens verder in verdiepen! Dank voor de tip.
Als je weer eens in de buurt bent moet je eens met Joost Bakker praten. Die heeft research naar deze zeer boeiende vrouw gedaan. De vrouw bezocht af en toe Biggekerke met haar vrouwelijke partner, zeer revolutionair allemaal.
Dat zullen we dan de volgende keer eens doen. Kwam er ook achter dat een oud-docent van me een boek over hem/haar heeft gemaakt. Dus die ga ik binnenkort eens vragen naar dat boek.
Waarschijnlijk heeft Moss de dubbele lijn eerder toegepast dan Mondriaan. Volgens sommige bronnen zou hij dat idee aan haar werk ontleend hebben. In elk geval heeft Mondriaan “zeer goed gekeken” naar háár werk! [Overigens was die vrouwelijke partner Netty Nijhof, de vrouw van Martinus.]
@Everdien, dank voor de extra toelichting. Ik zeg al, ik zal er eens achteraan gaan ;).