![Op dit moment lopen Erik en ik waarschijnlijk ergens door Amsterdam, geen idee waar. Ondertussen hebben we gisteren deze post al gemaakt en post deze automatisch op het blog. Anders […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2010/12/Omar-Koubâa.jpg?resize=640%2C250 "De Buning Brongers prijs 2010 (f);Omar Koubâa")
Op dit moment lopen Erik en ik waarschijnlijk ergens door Amsterdam, geen idee waar. Ondertussen hebben we gisteren deze post al gemaakt en post deze automatisch op het blog. Anders waren er op een dag vijf posts geweest en dat is net zoveel als we normaal doordeweeks doen. Vandaag dus alleen de laatste twee prijswinnars van de Buning Brongers. Dan komt in het weekend de prijswinnaar van de Hans Brinker Trophy, ons bezoek aan Arti natuurlijk, Ron Mandos en Fons Welters. Als we tijd hebben gaan we nog even naar de Chassekerk en Nieuw Dakota. Maar de dag gaat altijd sneller om dan we willen dus we zullen zien.
In elk geval, Omar Koubâa (hoe spreekt men dit uit?) heeft dus ook de Buning Brongers prijs gewonnen. In dit geval is de prijs volstrekt terecht. Zijn werk is kleurrijk, hip, en toch niet standaard. Op zijn CV staat alleen al een indrukwekkend lijstje met opleidingen waaronder filosofie (met diverse prijzen), Rietveld, HKU en DAT . Waarom hebben we zijn werk eigenlijk nog niet gezien bij de Franken van Whatspace? Daar zou het perfect tussen passen volgens mij.
Omar is duidelijk een fundamentalistische schilder, het gaat om verf en we zien de verf. De kleuren zijn super psychedelisch en schieten alle kanten op. Ik heb persoonlijk geen ervaring met drugs, maar ik zou het direct begrijpen als iemand me zegt dat het hetzelfde effect heeft. Misschien staan we op dit moment te kijken naar zijn werk en ik ben benieuwd of het zo imposant is als ik nu denk. Dus, verder geen mening. Dit is overduidelijk werk dat in het echt bekeken moet worden om begrepen en gezien te worden. Bij dergelijk werk schiet een kleine digitale reproductie er eigenlijk altijd een beetje in. Er is een klein probleem wat we nu al wel zouden kunnen toekennen aan zijn werk, ondanks het effect, levert het nu eigenlijk ook echt beeld op? Op dit moment heb ik daar zo mijn twijfels over. Maar zoals beloofd, daarover later meer.
Cortex Context III - 150x100cm
Cortex Context 14 - 70x70cm
Cortex Context 15 - 70x70cm
Cortex Context 16 - 150x100cm
Cortex Context 17 - 200x250cm
Cortex Context 19 - 30x24cm
Cortex Context 26 - 50x50cm
Ik ben me aan het verwonderen….ik vind het heerlijk geschilderd…we praten weer “het” medium verf. Maar waarom deze titels? Moeten we als makers van ons werk altijd titels “bedenken” om ons werk te verantwoorden? Waarom moet er eerst begrepen worden voordat men kan accepteren? Is het omdat men niet wil dat de kijker zelf gaat invullen, omdat het onbegrip te eng is?
@Ann, Goed dat je het opmerkt, daar gaan we het nog uitgebreid over hebben bij 1 van de Amsterdam posts. Stay Tuned. 😉
“drugs” is very easy association.
It’s a different way of seeing and experiencing. A different stimuli.
Psychedelic landscapes of the mind indeed, but his work also offers so much depth and poetry.(among many other elements in my opinion).
@Dagmar, totally true. His work gives a lot of depth. But the way the colours appear to the viewer, the psychedellic effect is the main effect.
I do not really understand what you mean with the poetic aspect, could you explain how you see that?
Poetry can’t be explained 🙂
It’s like being led on a trip through unknown landscapes. Where adventure takes place.
At times the paintings embrace and includes you but some also shut you out, loose you in the mist, with only glimpses and small peepholes of what lies behind.
Therefore I also have to disagree with the term ‘effect’. Anything can be an ‘effect’.
Many compliments on the blog and the good coverage of the B.B award.
@Dagmar, thanks for the compliments, we do our best.
Nice defenition of the poetry. Have you seen his work in reality? They are way better in reality than on a computerscreen.