De Ateliers; Offspring 2024

Deze week openen De Ateliers weer haar deuren. De afgelopen twee jaar hebben deze tien kunstenaars het onderste uit de kan proberen te halen van wat post-academische residentie De Ateliers te bieden heeft. Traditiegetrouw is er ook dit jaar door een externe curator een poging gedaan om van die tien heel eigen praktijken een samenhangend geheel te maken. Dat is in het verleden vaak niet echt gelukt. De kunstenaars waren niet aangenomen omdat ze zo goed bij elkaar passen, maar omdat ze ieder een interessante praktijk hebben met verdere potentie. Er is natuurlijk een bepaalde soort kunstenaar die we hier vaak zien; denk hierbij aan sculpturale en formele installaties. Sociaal-politiek kritisch werk zien we bijvoorbeeld maar mondjesmaat bij De Ateliers. Over het algemeen is het toch appels met peren vergelijken en zie je een brede waaier aan smaken kunst voorbijkomen.

Maar dit jaar is het anders. Wat opvalt, zijn de grote statements. Denk hierbij aan de voerinstallatie van Bart Houwers, de twee monolithische sculpturen van Klaartje van Essen, de videoinstallatie van Leah Zhang of de trappen van Felix Keslassy. Stuk voor stuk stevige werken met gevoel voor aandacht en precisie. De concentratie die in die installaties zit, is vergelijkbaar met elkaar; een groot gebaar zonder dat het macho wordt. Zelfs de meer bescheiden presentaties, zoals die van Neda Mirhosseini en Anthony Ngoya, passen er heel goed bij. Hoewel die twee presentaties bestaan uit veel meer verschillende soorten werk, is het grote verhaal van hun werk helder naar de voorgrond verschoven. Niet omdat het werk zo expliciet is, maar omdat er duidelijk is nagedacht over de ruimte als geheel. Het kan haast niet anders dan dat deze lichting kunstenaars als groep regelmatig met elkaar in gesprek is geweest. Iets wat bij andere lichtingen veel minder invoelbaar is geweest.

De tendens van grote immersieve installaties is de laatste paar jaar op eindexamenexposities merkbaar. Jonge kunstenaars lijken zich ofwel richting klassieke media te bewegen of naar totaalervaringen. Vaak zijn dat installaties die bestaan uit een grote hoeveelheid objecten die samen betekenisvol worden. Bij de tentoonstelling hier op De Ateliers zie je dat het juist veel monumentaler is. Een heldere uitspraak waarin een hoop nuance besloten ligt. Denk hierbij aan het spiegeltje in de nieuwe vloer bij het werk van Klaartje van Essen. Een kleine maar zeer bewuste ingreep in een metershoog werk.

Al met al een geslaagde tentoonstelling die nieuwsgierig maakt naar meer. Wat dat betreft een zeer geslaagde editie van Offspring.

Hier een beeldverslag van wat er zoal te zien is.