De Appel; Topsy Turvy – Leve de Omgekeerde Wereld

De Appel opent vandaag in een nieuw pand aan de Prins Hendrikkade in Amsterdam op nog geen 5 minuten lopen van het Centraal Station. Dat is handig, want voor iedereen die net als ik niet in Amsterdam woont , is het dus makkelijk te bereiken. Een ander goed punt is dat de Appel voortaan open zal zijn tot 8 uur. Ook slim, want niet iedereen heeft tijd tussen 11 en 5 om een tentoonstelling te bezoeken. Dat er dan ook nog een leuk klein restaurant bij zit met de naam Moes, is dan natuurlijk extra bonuspunten. (Dus voortaan spreken we af bij de Appel en eten we bij Moes).

Moes

Ann Demeester cureerde de eerste tentoonstelling die Topsy Turvy heet. Het is een tentoonstelling met enorm divers werk. Niet alleen is er bijvoorbeeld werk van Ensor, maar ook recent videowerk, of oude grafiek en V for Vendetta daar tegenover, en daarnaast een groot borduurwerk van Berend Strik. Dat klinkt misschien chaotisch maar wie rustig kijkt ziet al snel de overeenkomsten tussen al die werken. Niet formeel, of historisch, maar wel inhoudelijk. Eerlijk is eerlijk, die inhoudelijkheid is zo bij elkaar genomen erg treffend voor de huidige staat van de kunst in Nederland. Want zoals het nieuws van de afgelopen dagen was…

De Appel viert een bescheiden feest, ze gaan open in een mooi nieuw pand en hebben ook van de cultuurraad de volle miljoen aan subsidie toegewezen gekregen. Ik heb er het volste vertrouwen in dat dat goed gaat komen. Maar, ook Demeester stelde al, het is een feest bij het graf van de ander. Vele instellingen die er nu nog zijn zullen misschien verdwijnen. Het is nu even kort een feestje, maar daarna komt het vasten. De link met de traditionele waarde van carnaval is snel gelegd. Nu moet ik eerlijk toegeven daar in het zuiden weinig meer van te merken, maar vroeger werd er op dat moment openlijk kritiek geuit op de politiek. Een maatschappelijke narfunctie dus.

De Appel laat met deze tentoonstelling zien hoe die narfucntie in de kunsten functioneert en pakt dat heel breed aan. Niet alleen laat de Appel hiermee zien heel erg breed onderzoekend te werken (bruiklenen komen overal vandaan), maar ook plaatst het heden en verleden in een nieuwe relatie met elkaar. En dat zien we vreemd genoeg zelden.

David Lloyd - V for Vendetta - Pentekeningen

Berend Strik - The Artist As Baby - Stiksels en borduurwerk op doek

Berend Strik - The Artist As Baby - Stiksels en borduurwerk op doek (detail)

Ugo Rondinone - If There Were Anywhere But Desert, Sundag - Fiberglas, verf, textiel en glitters

Wendelien van Oldenborgh - Horizontal - Super8 loop op DVD

Alberto de Michele - Quien lo vive, lo quien lo goza - La Mascara de la Maladad (Wie leeft, die geniet - het masker van het kwaad) - 4-delige filminstallatie