[Werderom weer een inzending van @mhoorw , Martin Hoorweg. En er komen er nog meer van zijn hand. Natuurlijk vinden wij dat hier allemaal prima. Wil dan ook nog even benadrukken dat iedereen die het leuk vind wat foto’s te maken en een postje te schrijven van harte welkom is. ]
Na het zien van de immense landschappen van de Duitse Schnell, werd ik er aan herinnerd dat ik niet zo lang geleden nog zo’n Duitse landschapsmeester heb gezien, alleen bleek het een vrouw te zijn dit keer.
De eerste ontmoeting met het werk van Corinne Wasmuht vond plaats begin dit jaar in Museum Morsbroich in Leverkusen, Duitsland. Dit was tijdens de tentoonstelling Slow Painting in dit prachtige geheel tot museum omgebouwd voormalig buitenhuis, zeg maar gerust kasteel. Naast het werk van o.a. Jonathan Monk, Michaël Borremans, hing daar ook één werk van Wasmuht.
Kan niet zeggen dat het werk me hier toen heel erg is opgevallen, maar dat lag eerder aan de werken waar het tussenhing dan aan het werk zelf. Dit bleek later toen bij een spontane ontdekking bij de Kunsthalle Nürnberg, waar een solotentoonstelling van haar was op dat moment. Daar werd duidelijk dat er meer achter het werk zat. Gigantische gelaagde landschappen, waar als vervreemden soms menselijke vormen in figureren, of elementen als bijna computer gegenereerd meerdere keren opduiken. Een mix van het leven van alle dag, gecombineerd met beelden uit wetenschappelijke tijdschriften, maar dan over en door elkaar tot een nieuw landschap versmolten.
Om een beeld te geven van wat Wasmuht zoal maakt, hieronder een selectie;
Laat een reactie achter;