Niels Broszat (1980) (@Broszat) komt hier wel vaker voorbij. Via de telefoon gaf hij mij een rondleiding door zijn eigen tentoonstelling bij Cokkie Snoei te Rotterdam. De opening werd gedaan door de buren van Trendbeheer die er dus ook een fotoreportage bij maakten.
Broszat is bekend van zijn bloemwerken die een klein jaar geleden nog te zien waren in de Caldic show bij Kunsthal. Die bloemwerken maakt Broszat inmiddels al een aantal jaar en hij heeft besloten eens wat anders te gaan maken. Dus als afsluiter een solo bij Cokkie Snoei.
Dat levert enkele bekende Broszat werken op, bloemstillevens van divers materiaal. Maar ook nieuwe insteken zoals keramiek, een knutseldoos en wat installatie/decorachtig werk om tot een tentoonstelling te komen. Zelfs het plafond wordt gebruikt door een lange liaan met bloemstuk daar aan te hangen.
Allereerst nog wat werken uit de oude bloemstukken van Broszat. Allereerst een topper waarin dunne verfvliesjes gebruikt zijn als bloembladeren. Subtiel, fragiel maar ook erg sterk.
En een topwerk op metaal.
Op papier is het ook nog top, de omlijsting is deel van het werk.
Deze wringt vanwege de kitscherigheid maar is niet helemaal voltooid zo het lijkt. Het ontbreekt het werk nog aan wat kleur. Een werk wat op lange termijn goed kan vallen of vervelen, ben ik niet over uit want veel langer dan een uur ben ik er niet geweest. Een intrigerend werk dus.
Ook opmerkelijk, een doek van Bassie-en-Adriaan-Adriaan-blauw stof. Je weet wel, dat glimmende spul. Helaas niet te fotograferen. Het werk had van mij een stuk compacter gemogen qua compositie.
En er waren dus veel installatie-achtige werken. Bijna decorstukken die niet echt als autonoom werk overeind kunnen blijven.
Enkele tekeningen, klein maar erg fijn.
Nog wat sculpturaler werk.
Heel opmerkelijk, een vaas.
En een vaas die in iets vertrouwelijkere samenstelling is.
Wat knip-en-plakwerk met oud werk van oma Broszat.
Het hangende bloemstuk van het plafond.
Nog wat meer erfenis van Oma Broszat.
En niet te vergeten de knutseldoos waarbij u zelf uw eigen Broszat in elkaar kan knutselen!
Eigenlijk als we het zo allemaal bij elkaar zien een enorm veelzijdige tentoonstelling. Dat is het ook. En zo groot is de ruimte bij Cokkie Snoei niet. Het moet gezegd worden, Broszat krijgt het voor elkaar om alles door elkaar te gooien en er toch nog 1 statement mee te maken. Dat doet hij niet alleen in 1 los werk, maar dus ook in een hele tentoonstelling. Niet alle werken zijn even sterk op zichzelf, maar voor het geheel is het erg sterk. De accenten en de uitzonderingen maken het spannend. Voor enkel en alleen topwerken is dit niet de meest geschikte plaats, maar om de mogelijkheden te zien van hoeveel materialen en vormen je in 1 show kunt stoppen zonder dat het echt te gek word, dan is Broszat de man. Zonde dat hij gaat stoppen met de bloemstukken, er zitten topwerken tussen. Maar na die jaren kan ik me er ook wel iets bij indenken.
Is nog te zien tot en met de 24e van deze december bij Cokkie Snoei te Rotterdam. En over een poosje (precieze datum onbekend) komt het nieuwe werk van Broszat bij Cokkie Snoei, maar dan dus zonder bloemstukken.
Leuke dingen, zo voor het slapen gaan. Frisse kleuren, vrolijke vormen: de ideale midwinter show!
Meer dan leuk. Eigenlijk. Heel. Erg. Goed!
‘Zonder Titel – 29x29cm Mixed Media op papier’ wil ik wel hebben; HEEL gaaf.
Tof stuk Niek! Leuk om te lezen, vleiend vooral ; )
Oh nog even in reactie op ‘Look who knocking on the hemelpoort’:
In 17e eeuwse bloemstillevens zijn erg veel vanitas elementen opgenomen. De belangrijkste daarvan gaan over het verval dat tijd teweeg brengt. Je ziet een knopje dat net op het punt staat van bloei (het jonge leven) dat vaak net uit het duister tevoorschijn komt, je ziet een prachtige bloem vol in bloei, waarop het licht mooi valt (pure schoonheid) en je ziet verwelkte bloemen (die weer in het duister kruipen).
Ze vertellen je dat alles wat mooi is, door het tikken van de klok lelijk wordt en sterft. Alleen het Goddelijke blijft mooi. Met andere woorden, al deze boeketten gaan dood.
Nu even terug naar het schilderij. Het bloemstilleven is net gestorven. Je kunt het wel weggooien. Niet alle bloemen zijn even dood natuurlijk. Een gewoon huisboeket gooi je ook niet pas weg als ALLE bloemen verwelkt zijn. Maar de kleur is er al behoorlijk uit.
En wat gebeurd er met een boeket dat dood is? Die gaat door de tunnel van licht en ziet zijn leven aan zich voorbij flitsen π . Maar dan?
Dan komt dat boeket uit die tunnel en staat oog in oog met jou, met de toeschouwer van dit werk. Als Petrus aanschouw je het bloemstuk. Het boeket zet zijn beste beentje voor en toont zich nog eenmaal stoer en fier, afwachtend op het oordeel of de hemelpoort open gaat of voor altijd gesloten blijft.
God kijkt met je mee. Hij staat, aan de schaduw te zien, ergens links achter ons… Tja, wat denk jij? Gaat de hemelpoort open?
wil ik ook maken maar dan anders…
@HenkJan, Nog te koop bij Cokkie Snoei! Was volgens mij niet eens zo heel gekke prijs dus sla je slag!
@Niels, Graag gedaan natuurlijk. En over je vraag met de hemelpoort, poeh. Wel mooie aanleiding voor jou als maker maar of wij dat als beschouwer moeten weten? Dat vraag ik mij dan af. Het beeld heeft een eigen verhaal los van de aanleiding.
@Jordy, doen π
@Niek
Natuurlijk moet het werk uit zichzelf overeind blijven staan. Als toeschouwer ken je dit verhaal niet, hoewel Cokkie tekst en uitleg kan geven. Ik wil ook niets opdringen. In dit geval vond ik het aardig om MIJN verhaal eens te delen. Als ‘kijkje in de keuken’ zeg maar.
@Niels, Altijd leuk een kijkje in de keuken te krijgen π