Een beetje kriebelig wordt ik er van, het werk van Koes Staassen (1985). Zeer gedetailleerde en uitgewerkte tekeningen van hoofdzakelijk expliciet mannelijk naakt.
Nu schrik ik daar op zich niet zo heel erg van, maar steeds lijkt er hier net niets aan de hand te zijn. Steeds lijkt er sprake te zijn van een handeling waarbij het naakt wordt gepijnigd. De tekeningen balanceren daarmee steeds op het randje van SM en queer aesthetics, net zonder dat te worden.
Gelukkig maar, daardoor blijven ze wringen, jeuken ook. Anders zouden ze al heel snel plat en saai worden. Of, erger nog, alleen maar mooi getekend. Want dat zijn ze ook. Niet alleen omdat ze zo uitgewerkt zijn, de spanning die in de voorstelling zit, zit ook in de uitwerking. Sommige delen zijn agressief uitgewerkt, andere delen met veel meer gevoel en zachtheid. Ook hier balanceert Staassen op het randje van kitsch zonder het te worden.
Staassen toont zich hier een bekwaam meester, zowel inhoudelijk als formeel. Het is dan ook vooral de vraag waar hij zich verder naartoe ontwikkelt.
Het werk van Koes Staassen is nog tot en met de 22e te zien bij Cokkie Snoei te Rotterdam.
Laat een reactie achter;