Centraal Museum; Lekker Licht

Licht. Willen we iets zien is een lichtbron noodzakelijk. Een lichtbron schijnt licht op een object en door weerkaatsing van de lichtdeeltjes registreren onze ogen het voorwerp.

Een essentieel element van het fenomeen zien, de plekken die minder of zelfs geen licht weerkaatsen, hoor je slechts zelden iets. We hebben het over het typische Hollandse licht, over hoe mooi de foto’s het licht registreren, maar vrijwel nooit hoor je iemand spreken over de schoonheid van de schaduw.

Lekker Licht overzicht

De tentoonstelling ‘Lekker Licht’ is een viering van het licht geven, reflecteren of het ontleden ervan. Kunst, design, videoclips en mode lopen moeiteloos in elkaar over. Het is aan het begin even wennen dat die dingen zo door elkaar getoond worden op hun eigen merits maar het komt het geheel ten goede. Door juist het zuiver artistieke tegenover de popcultuur te plaatsen krijgen de twee van elkaar extra context. Het is beiden van nu en verteld ons over onze huidige maatschappij en hoe we licht benaderen.

De meest interessante werken komen uit de beeldende kunst hoek met Navid Nuur die de as van de museumdirecteur tot werk wil maken als deze gestorven is, Oscar Santillan met het gewicht van het licht, Matthijs Munnik met zijn gigantische gekleurde stroboscoop.

Jammer genoeg blijft de schaduwzijde van het licht buiten beschouwing. Dat is vreemd want naast Rietveld is een van de hoogtepunten uit de Utrechtse geschiedenis de Utrechtse Caravaggisten-groep. Dat waren meesters van het licht en de bijbehorende schaduw. Dat deel uit de museumcollectie had zich allicht mooi laten combineren met de hedendaagse werken zoals die van Navid Nuur of Satinllan. Reden om dit niet te doen is waarschijnlijk omdat Lekker Licht vooral op de huidige tijd wil zitten, maar is Rietveld dan niet ook al iets te lang geleden?

Met dat als enige inhoudelijke kanttekening lijkt het er op dat het Centraal Museum hier een uitzonderlijke goede museale thema-tentoonstelling te pakken heeft. Er zijn scherpe randjes, er is toegankelijk werk, selfie-werk (letterlijk zelfs) en er is die indrukwekkende climax. Een echte familietentoonstelling zonder dat het ook maar ergens geforceerd toegankelijk wordt. Uitzonderlijk.