Caesuur; Het werk, de schilder, het atelier #4

Inmiddels is Caesuur in Middelburg al weer aan de vierde tentoonstelling van de Schilder-reeks. Ditmaal is het Thomas Rameckers (1984). Die zagen we nog niet zo lang geleden hier al voorbij komen.

Het werk van Thomas Rameckers beschrijven is lastig, je verzand al snel in oppervlakkigheden of vergelijkingen met andere schilders die ook ‘zoiets’ doen. Echt de vinger er op leggen lukt niet zomaar. Het gaat sowieso over schilderen als elementair gegeven. Vanuit de modder wordt er een golem tot leven gewekt, nooit wetende van te voren of deze goedschiks of kwaadschiks is. Er zijn oerkrachten in het spel, waar we verder weinig over kunnen weten. Het zijn niet de benoembare gegevens die zijn werk maken, het zijn die persoonlijke maar ook universele dingen die dat doen.

De golem van Rameckers loopt of kruipt door het netvlies heen. De ene met meer spanning dan de ander. Dat heeft niet altijd met formaat van doen of van textuur, maar aan een web van dingen die samenvallen of niet samenvallen.

Het is lastig dergelijk werk te bespreken, maar ik kan me haast niet indenken dat er schilders zijn die zich niet ergens herkennen in het werk van Rameckers.