Machteld Solinger (1986) is de derde in een reeks van schilders die hun werk, hun atelier en zichzelf presenteren.
Het werk van Solinger is echt schildersschilderwerk, veel gevoel voor kleur en toets. De aanleidingen om tot beeld te komen zijn niet zichtbaar maar er is wel duidelijk een zekere concreet zichtbare aanleiding geweest. Een voorstelling die vroeg om een schilderachtige vertaling.
Het is vooral het soort werk wat over schilderen en kijken gaat, en daarover valt gelukkig weinig te zeggen.
Is nog te zien tot en met onbekende datum.
pfff………sorry maar ik vind t maar abstract gepruts.
Peter, maar vind je dergelijk werk in het algemeen abstract gepruts? Of wat zijn jouw voorwaarden als je kijkt naar kunst?
Er valt misschien weinig over te zeggen, maar op zijn minst veel over te praten en voelen(?)
hmm, praten over gevoel blijft lastig. Maar er is wel veel aan te zien 🙂 (dat laatste is misschien belangrijker dan al het andere bij beeldende kunst)
Wat leuk! Heb van de week Machtelds atelier hier in Kunst & Complex gekiekt voor de atelierserie.
@NP, ah nice. Staat er binnenkort op? Zet er hier even een linkje naartoe (ik zal het doen als ik het zie, maar ik zie ook niet alles)
ik kijk altijd zonder voorwaarden. het woord kunstwerk bestaat uit twee delen: kunst en werk. de Kooning zei dat ook al. abstakties zijn me in het algemeen te open, te makkelijk. verzin er een leuk verhaaltje bij of een vage titel en t betekent ineens iets. daar geloof ik dus niet in. daarbij, dit ziet er nogal onverschillig gemaakt uit. ik mis het echte vakmanschap (artisan) in veel hedendaagse kunst. maar ja, ik ben meer geinteresseerd in realisme. daar is echt techniek en vakmanschap voor nodig. eric fischl, dali, vermeer, lucian freud, bacon. dat zijn mijn helden.
Peter, dat is inderdaad iets heel anders. Ik begrijp hoe je naar deze kunst kijkt, dank voor je verdere uitleg.
Was het even vergeten maar bij deze: http://trendbeheer.com/2012/06/01/atelier-machteld-solinger/
Ah mooi 🙂