Na verloop van tijd bemerk ik dat er een bepaald soort kunst is in Nederland. Daar bedoel ik niets nationalistisch mee. Het is ook moeilijk te benoemen wat kunst Nederlands maakt en wat niet. Misschien heeft het iets te maken met de taal en het denken wat daar bij hoort. Of de geschiedenis van een land (waarmee ik even aan Kiefer en Richter denk). Bepaalde kunst komt uit Nederland, andere kunst komt ergens anders vandaan en spreekt ook echt met een andere beeldtaal.
Op dit moment is bij C&H Art Space werk te zien wat niet past binnen het bekende Nederlandse domein. Er is niet precies de vinger op te leggen wat dat dan precies is. Het is in elk geval geen kunst die buiten het reguliere domein valt, het is te zien dat het werk zich tot hetzelfde discours verhoudt dan hetgeen hier normaal op de site voorbij komt.
Het werk is van de van de van oorsprong Duitse Isi Kunath (1963). Het zijn hoofdzakelijk foto’s waarbij een autobiografische toon met een narratief beeld, een niet narratieve maar wel filmische situatie toont. Steeds is dezelfde vrouw te zien in posities die niet direct heel verhalend zijn, maar wel een mogelijkheid bieden tot beweging. Deze mogelijkheid is niet gestuurd maar gesuggereerd in meerdere richtingen (en daarom wel filmisch maar niet strikt narratief terwijl het heel narratief had kunnen zijn). Dat is een kwaliteit die ik eigenlijk opvallend zelden tegenkom.
Nog een extra bonuspunt is dat het echt gewoon foto’s zijn die bewerkt zijn, geen gephotoshop. Haar meer installatie-achtige werk mag er overigens ook zeker zijn.
Het werk van Isi Kunath was te zien tot en met 2 december bij C&H Art Space te Amsterdam
fantastic!
@Donna, Dank voor de lyrische reactie :).
Helemaal met eens!
Erg anders – en een bijzondere, inspirerende tentoonstelling met vele verhaalen.
@Dagmar,
Dank :).