Laura Lima, eigenlijk had ik er voor de bekendmaking van de BACA-Award (de Bonnefanten Award for Contemporary Art) nog nooit van gehoord. Dat is ook niet vreemd want van kunst uit Latijns Amerika horen we slechts zelden. De expliciete keuze voor een kunstenaar uit die regio is dan ook gedeeltelijk gebaseerd op het zichtbaar maken van een andere geschiedenis. Wat met ons hoofdzakelijk Westerse denken geen slecht idee is.
Het belooft dus een ander soort tentoonstelling te zijn dan je normaliter verwacht. Nu, dat is dus ook het geval want als je binnenkomt bij haar tentoonstelling tref je lege zaal naar lege zaal…
Toegeven, het is een mooi museum met mooie doorkijk mogelijkheden…
Met ineens een verdwaald werk aan de muur. Die hangt er nogal verlaten bij zo in een hoek op zichzelf. Gek ding ook.
En dan wordt in een klap duidelijk wat precies de bedoeling is van heel die lege ruimte. Hier komen de werken die nu op dit moment gemaakt worden in deze werkplaats. De mensen die er aan het werk zijn vertellen enthousiast over wat ze aan het doen zijn, namelijk een pak maken voor een kunstwerk, met voering en al.
Paint by numbers krijgt ineens een heel andere betekenis…
Super.
Dan blijkt verderop dat er ook nog andere werken, min of meer verdekt opgesteld staan in het museum.
Je moet even weten dat er op dezelfde verdieping een toilet is…
… en je moet ook maar net even weten dat museumdirecteur Stijn Huijts nog niet zo heel oud is als bij dit video interview met Laura Lima. (Op het einde trekt hij de rimpels van zijn gezicht af)
En ook de catalogus is een heus kunstwerk.
Alles bij elkaar geeft Laura Lima een heel nieuw speelveld aan voor het fenomeen tentoonstelling. Niet alleen de ruimtes zelf, ook de lokaliteit (in dit geval Maastricht danwel Nederland waar de kleermakers vandaan komen), ook de catalogus (met centraal daarin de collectie van het Bonnefanten) en zelfs het toilet heeft mogelijkheden onderdeel uit te maken van die tentoonstelling. Dat vergt een intellectuele vrijheid om dat begrip op te rekken en vervolgens kundigheid om dat op een goede manier te doen.
Hoe eenvoudig haar werk ook lijkt, het spel wat ze speelt met die hele museumcontext is verre van oppervlakkig. Ze weet op de juiste manier vragen op te werpen en de bezoeker op een zachtaardige manier op het verkeerde been te zetten. Daarbij vervalt ze gelukkig niet in platte humor of droog conceptualisme, maar soms zelfs schoonheid. Zoals bijvoorbeeld haar spel met de collectie van het Bonnefanten uiterst speels en decoratief (zie alleen al de kaft waarbij Eva een mooie ketting om haar buik, een leuke bikini en een extra mooie haarlok heeft gekregen). Dat maakt het werk anders als dat van andere kunstenaars die ook spelen met vormen van institutionele kritiek, die vaak alleen grappig of politiek zijn. Zelfs de onderdelen die bij Lima politiek zouden kunnen zijn, worden op een oprechte en integere manier gespeeld. Niemand wordt tegen het zere been geschopt wie dat niet zou willen. (De gene die de spiegel in het toilet omhoog wil houden heeft daar zelf mee ingestemd).
Laura Lima weet heel veel elementen te combineren die normaal gesproken gescheiden blijven en dat maakt het een verbluffend goed doordachte tentoonstelling.
BACA Projects
Ter ere van haar tentoonstelling zijn er ook de BACA Projects waarbij twee jonge kunstenaars uit Latijns Amerika ook een ruimte mogen bespelen. Sympathiek omdat daarmee talent van ver ook hier zichtbaar gemaakt wordt.
Bij binnenkomst tref je een zaalvullende installatie met werk van Jonathas de Andrade. Het is duidelijk dat het verwijst naar bepaalde politieke spanningen maar wat precies is mij (vanwege mijn gebrek van zowel de Spaanse taal als de politieke situatie van Brazilië) te onduidelijk.
Het werk van Rodrigo Hernandez is wel inzichtelijk. Niet alleen laat het werk zich direct vanuit een heel luchtige en kleurrijke wereld herleiden.
Het hoe en waarom van het werk wordt ook geduid op een getoond werk zonder uitleggerig te worden. (Maar nodig is deze niet vanwege het toegankelijke karakter van het werk.)
(De uitleg, die je helaas in het echt moet gaan lezen)
De presentaties inclusief die van Laura Lima zijn te zien tot en met 11 januari van 2015. En waarschijnlijk is het dus een goed idee om rondom kerst even te gaan kijken hoe de aangeklede spieramen het doen.
Laat een reactie achter;