Uit de reeks van vier delen Beating around the Bush heb ik helaas deel twee om verschillende redenen moeten missen. Deel 1 zie je hier. Ook bij deze tentoonstelling worden werken uit het heden gecombineerd met werk uit het verleden.
Eigenlijk levert dat een net zo goede tentoonstelling op als de eerste al had die gemiddeld genomen meer uitschieters in kwaliteit in huis. Hier zijn de lichtpuntjes de vanuit zijn huiskamerraam geschoten film van Jozef Robakowksi die op eenvoudige wijze subtiele machtsverschuivingen in de maatschappij zichtbaar maakt zoals ze op straat voor zijn flat zich voordoen. En het schilderwerk van Rebecca Morris is van een ongekende vreemdheid waarmee het ondanks haar eenvoudigheid indruk weet te maken. Daarnaast natuurlijk, het werk van Sol LeWitt, Broodthaers en Van Lieshout wat even zo goed het benoemen waard is als top, al zijn ze voor de ingewijden al bekender en daardoor minder verrassend.
Tegenvaller is het werk van Vladimir Arkhipov wat in concept heel veel potentie heeft maar toch de anekdote niet lijkt te kunnen ontstijgen. Hij verzamelt vreemde objecten die door de plaatselijke bevolking inventief gemaakt zijn en plaatst ze met aanleiding in museale context. Het zijn daarmee een anti-ready-mades in al zijn kneuterigheid. Leuk, maar museumwaardig is het niet.
Toch geldt ook bij deze editie, net zo goed als bij de vorige, dat Beating Around the Bush juist levendig is doordat werken die zowel recent als wat ouder zijn worden gecombineerd en met elkaar afgewisseld. Zonder overkoepelend thema weet het een boeiende tentoonstelling te hebben en dan zit hem de kwaliteit van de tentoonstelling dan ook vooral in de kwaliteit en verrassingsfactor van de getoonde kunst. De eerste editie vind ik super en misschien ging ik dan ook wel met iets te hoge verwachtingen terug naar het Bonnefanten voor deze editie, de kwaliteit lijkt me iets minder. Maar nog steeds zouden vier van de vijf sterren toch de minimale score zijn.
Voor grotere versies, klik op de afbeeldingen.
Hier volgt onder andere het werk van Rebecca Morris waarvan de kleine werken op papier gecombineerd zijn met het werk van Rene Daniels wat een mooie combinatie oplevert. De grote zaal toont een twaalftal schilderwerken die overtuigen en ieder werk is een raadsel. Fantastisch. Haar manifest kwam hier eergisteren al voorbij. Ontdekking van de afgelopen maanden en ben heel blij dit gezien te hebben, bonuspunten voor het Bonnefanten!
Deze editie is nog te zien tot en met 7 september bij het Bonnefantenmuseum te Maastricht.
Aad de Haas. Wie schrijft die biografie?
@Bob, Ik niet in elk geval, maar ik weet wel dat er publicaties over hem en zijn werk zijn (zie bol.com)