Soms is er weinig bekend van een kunstenaar, Alex Elshocht (1927-2002) is er zo eentje. Afgezien van naam, wat data en waar hij gewoond heeft is er bar weinig over hem bekend. Over het hoe en waarom van het werk nog minder. In welk jaar welk werk gemaakt is, is zelfs onbekend. Wat wel bekend is, is dat het kleine beschilderde assemblages zijn van houten paneeltjes en doosjes.
Sommige werken refereren aan beeldcultuur, zo af en toe zie je een flard van een reclame. Daarnaast vallen de kleine demonen in de schilderijtjes op, of ruimtewezens, dat zouden het ook kunnen zijn. Verder hebben de werken vooral abstracte formele beeltenissen. Maar, wat vooral bijblijft is de concentratie. De werkjes zijn klein en doorwerkt. Niet zo doorwerkt dat ze horror vacui zijn, maar wel zo dat de ruimte optimaal benut is voor het beeld. Een stuk van het werk afnemen is onmogelijk. Dat is toch niet niets, zo veel energie op een zo klein formaat.
Of die manische energie komt omdat de kunstenaar in een gesloten inrichting zat met een andere kijk op de wereld, of misschien toch een onbekende kunstenaar die de rest van de kunstwereld links liet liggen, laat ik even in het midden…
Deze tentoonstelling is nog te zien tot en met 23 februari in het Bonnefantenmuseum te Maastricht.
Fantastisch! Ik moet een beetje aan Richard Tuttle denken.
@Michael, Maar, hoe zie je die link met Tuttle dan? Want ik zie het nog niet :).
Mja, ik had het door het gebruik van dat efemeer en broos materiaal (alsof het zou uiteen vallen, verkruimelen, als je het aanraakt) en door die wankele, abstracte assemblages van wat kleine stukjes hout lijken. Al is hij een stuk klassieker, minder licht en nog behoorlijk figuratief al bij al. Ziet er authentiek en introvert werk uit, knap.
@Michael, Ah, zo, begrijp ‘m.