Bonnefanten; Beating Around the Bush #7; Vals Plat

Een aantal jaar terug bleek uit een onderzoek dat slechts 10% van museale collecties het daglicht zien over de duur van de daarvoor 10 jaar. Dat het merendeel van museale collecties slechts zelden te zien is, heeft te maken met wat er nu relevant gevonden wordt, en wat er toen het werd aangekocht relevant geacht werd. Daartussen zit vaak blijkbaar nogal een verschil.

Het Bonnefanten is inmiddels aanbelandt bij editie 7 van de Beating Around the Bush reeks die sinds 2014 gaande is. In deze reeks tentoonstellingen wordt de museumcollectie opnieuw tegen het licht gehouden en worden stukken uit het depot en nieuwe aanwinsten met elkaar gecontextualiseerd. Dit betekend dat onverwachte combinaties worden opgezocht en solo-presentaties van kunstenaars waarbij werken uit de collectie worden getoond samen met recent werk van de kunstenaar.

Dit deel heeft een nadruk op schilderkunst en dan met name schilders. Hadassah Emmerich, Fons Haagmans, Rik Meijers en Marleen Rothaus krijgen hier een uitgebreid podium. De vier indrukwekkende solo presentaties leggen de nadruk op recent werk waarvan een aantal stukken uit de collectie komen. Het zijn vrij omvangrijke presentaties waardoor geven ze een goede inzage in waar de kunstenaar mee bezig is en waar het om gaat. De kunstenaars hebben elk ook duidelijk de kans aangegrepen om uit te pakken. Rik Meijers toont in de koepeltoren een reeks grote doeken en Hadassah Emmerich maakt een prachtige muurschildering. Het maakt dat de dynamiek van het gebouw een rol speelt in hoe de werken zich hier tonen.

Het is jammer dat veel werken die in de kleinere ruimtes getoond worden zo op zichzelf staan. Daar waar de eerder genoemde vier presentaties een uitgebreid beeld schetsen van een oeuvre blijven het hier vaak eenmalige werken uit de collectie. Een echte chemie tussen andere werken of de solo-presentaties lijkt er niet te ontstaan. Wat ze wel doen is de breedte van de tentoonstelling oprekken. Waar het anders verleidelijk is deze tentoonstelling als strikt schilderkunstig te beschouwen zijn er meerdere videowerken en sculpturen die er even zo goed iets mee van doen hebben. En natuurlijk is het in veel gevallen mooi om die werken weer eens terug te zien.

De Beating Around the Bush formule draait dus al even mee. Maar dat er nog altijd mooie presentaties uit voortkomen is hier goed te zien. Dat het museum zich actief verhoudt tot de collectie en daar uit blijft putten is lovenswaardig, het zo jammer zijn als veel werken lang in het depot zouden blijven.