Minimalisme is een esthetiek die zich baseert op een basis van soberheid; less is more. Het is dus eigenlijk vreemd om een tentoonstelling te zien die geselecteerd is op niets anders dan uiterlijke kenmerken. Want, Minimalisme is nooit een stroming geweest. Ook al wordt er wel zo over gesproken. Naast deze ontwikkeling uit de jaren 60 en 70 zijn meer hedendaagse kunstenaars geplaatst die vergelijkbare esthetiek gebruiken. Een hoop minimale esthetiek dus.
Daarin zit echter ook direct het sterkste van een tentoonstelling die die esthetiek centraal stelt, het ziet er gewoon ontzettend super uit. Een hoop bekende namen in aanvulling met enkele hedendaagse kunstenaars om het geheel toch wat actueler te maken. Dat lukt prima, het is duidelijk dat juist het gebruik van minimale middelen niet is weggeweest. Er valt dan dus ook weinig op het geheel af te dingen.
Jammer is wel dat het allemaal wel erg sober is. Het Minimalisme lijkt hier een nogal kleurloze bedoeling. Veel getoond werk is zwart, wit of grijs. Toch waren bijvoorbeeld Judd en LeWitt soms uitgesproken kleurrijk. Boijmans lijkt geen moeite te doen om juist dat juk van moeilijke, saaie, elitaire kunst van het minimalisme af te halen. Dat had makkelijk gekund en had waarschijnlijk ook tot een opvallendere tentoonstelling geleid. Maar dat is een detail, het is een fantastische tentoonstelling ook zonder kleur.
Het is een esthetische tentoonstelling die uit de smaak minimalisme een mooie greep laat zien wat er is. Nog te zien tot en met in Boijmans van Beuningen te Rotterdam.
“Lydia Gifford – Blocks” is toch echt Oscar Tuazon
@Joopie, Helemaal gelijk, dank voor de correctie.
en om nog even door te zeuren ;-), het vilten werk van Robert Morris is van Richard Serra. Het is een prachtige tentoonstelling (ik was er gisteren), maar er zijn nogal een paar rare slordigheden in de naamplaatjes, en in het bijgeleverde boekje.. Net als bij de Duitse schilderkunsttentoonstelling overigens…
@John S. Dankjewel voor je reactie en je oplettendheid.
Het lijkt me eerlijk gezegd hoogst onwaarschijnlijk dat het een werk van Serra betreft en geen Morris. Als ik namelijk google op Morris+Felt (vilt in het Engels) krijg ik veel direct vergelijkbaar werk als dat van Morris. Met Serra krijg je zelfs afbeeldingen van Morris te zien. Daarbij lijkt het me nogal een blunder als een museum tot 3 maal aan toe (zowel in het boekje als op de vloer als in de persberichten) het foutief benoemd.
Maar het had gekund dat ik het foutief had overgenomen. Dus houd je vooral niet in.
Wel, het werk staat in het boekje als van Morris, maar ik dacht toch echt op de vloer (het naamplaatje) Serra’s naam te hebben gezien… Vandaar mijn verwarring denk ik. I stand corrected (en dat voor een grote Serrafan als ik…) Sorry. Inderdaad is het toch wel echt Morris…
@John S. Geeft niets, ik heb me ook wel eens vergist ;).