Boijmans van Beuningen; De Verlengde Blik

Moet je als curator een plan hebben? Het eenvoudige antwoord is ja.

Je verwacht dat kunst getoond wordt om een reden. Omdat het belangrijke kunstvoorwerpen zijn die in ons collectieve geheugen gegrift zijn of omdat ze een verhaal vertellen of omdat het werken zijn die nu van belang zijn of zouden moeten zijn. Het heeft een rede om getoond te worden in relatie tot elkaar.

Maar moet er altijd een verhaal bij gesleept worden? In dit geval toont het Boijmans een compacte collectiepresentatie met werken die zich allen op een bepaalde manier tot het kijken verhouden. Het is wel zo dat in dit geval de werken duidelijk een accent hebben op het kijken als dusdanig maar was een mooiere rechtvaardiging niet gewoon geweest dat de werken de moeite waard zijn maar helaas zelden te zien zijn?

Gelukkig zijn deze werken nu wel te zien. Een compacte, kleine presentatie werken die stuk voor stuk op zichzelf sterk zijn.

De verlengde blik

Want waarom is dit werk van Man Ray niet te zien bij de vaste opstelling bij de afdeling Surrealisten?

Man Ray – Le Temoin (The Witness) – Karton, MDF, lakverf en glas

Achterkant is minstens zo boeiend als de voorzijde.

Man Ray – Le Temoin (The Witness) – Karton, MDF, lakverf en glas (detail)

Prachtige foto’s van Gunther Forg…

Gunther Forg – Hauser und Fenster & Villa Malaparte – Kleurenfoto

Gunther Forg – Hauser und Fenster – Kleurenfoto

Een beetje een vreemd conceptueel werk van David Salle.

David Salle – The Desert Wind of Destruction Has Not Touched a Hair on My Friend Julian’s Head – Olieverf op doek en Andy Williams – Days of Wine and Roses

David Salle – The Desert Wind of Destruction Has Not Touched a Hair on My Friend Julian’s Head – Olieverf op doek en Andy Williams – Days of Wine and Roses (detail)

David Salle – The Desert Wind of Destruction Has Not Touched a Hair on My Friend Julian’s Head – Olieverf op doek en Andy Williams – Days of Wine and Roses (detail)

Vervreemdend en op een bepaalde manier confronterend werk wat bij een Pyke Koch hangt waardoor het geheel nog meer gaat wringen.

Andro Wekua – Wait to Wait – Was, textiel, aluminium, glas bakstenen en motor

Andro Wekua – Wait to Wait – Digitale prints bewerkt met viltstift en potlood

Pyke Koch – Rustende slaapwandelaarster III – Olieverf op doek

Pyke Koch – Rustende slaapwandelaarster III – Olieverf op doek (detail)

Aan het eind van de gang Gabriel Lester:

Gabriel Lester – The Past Catching Up With the Present – Kunststof, aluminium en lichtstaven

Deze compacte selectie is nog tot en met 3 november te zien in het Boijmans.