Bij Gerhard Hofland was tot afgelopen weekeinde Hans Broek (1965) zijn werk te zien.
Het persbericht is ditmaal opvallend goed geschreven;
De nieuwe serie schilderijen van Hans Broek ontlenen hun titel aan de schilderijen van Delacroix en aan de film Il Gattopardo van Luchino Visconti. De schilderijen van Delacroix uit de 19e eeuw en de film van Visconti uit de 20e eeuw vormen met de serie schilderijen van Broek een cyclus van invloeden.
Het schilderij La Liberté guidant le peuple uit 1830 van Delacroix verbeeldt het voor die tijd hedendaags thema de junirevolutie. Il Gattopardo uit 1963 is in zijn stijl geïnspireerd op schilderkunst als die van Delacroix en heeft eveneens het thema revolutie, maatschappelijke verandering en het dilemma tussen arm en rijk. Hans Broek laat zich op zijn beurt beïnvloeden door de relatie tussen Delacroix en Visconti en de gebeurtenissen in de wereld van dit moment. Sleutelscènes uit de film vormen het onderwerp van de schilderijen. De eindresultaten zijn complex en tegelijkertijd urgent. Zijn de schilderijen gebaseerd op film of op oude meesters, wie deed wat en wat is authentiek?
De link naar Delacroix is overduidelijk aanwezig en daar is niets mis mee. Dynamische, filmische composities die schreeuwen om revoluties en oorlog. De film waarnaar verwezen wordt heb ik helaas nooit gezien. Delacroix is hier natuurlijk wel bekend.
Maar wat is nu de betekenis zo specifiek van deze beelden? Daar lijkt Hans Broek juist op in te spelen. De beelden zijn beelden die kloppen, die resoneren, maar niets lijken te zeggen. Maar met nadruk op lijken. Want het voelt aan alsof er wel iets aan de hand is. En daar zit hem de waarde van zijn werk.
Dat het dan toevallig ook nog eens goed geschilderd is, is mooi meegenomen. Ik ben benieuwd naar de volgende solo van Hans Broek.
En even een extra opmerking over de erg sterke minimale presentatie, die de toeschouwer verplicht echt uitvoerig naar de schilderijen te kijken.
Verder was er nog werk te zien van Andreas Albrectsen. Tekenwerk mag tegenwoordig nergens meer ontbreken en ook Albrectsen laat zien dat tekenen prima bij hedendaagse kunst past. Hij annexeert onder andere bekende fotografische beelden. De vraag die mij echter nablijft is vooral wat de meerwaarde van de tekening is ten opzichte van het beeld dat we al kennen. Los van het feit dat het prachtig getekend is. Dan is ook het vegen van de randen (om de tekening heen) eerder een methode om het beeld wat hipper te krijgen dan noodzakelijkerwijs om een beeld te krijgen.
Ook een jammer detail, de tekst loopt nog net door de tekening heen.
Maar het is echt een supergoede tekenaar.
Wie herkent het beeld niet?
Laat een reactie achter;