Deze woensdag was het sociale epicentrum van de hedendaagse kunst in Nederland gecentreerd in Rotterdam. Alle kunstenaars, curatoren, verzamelaars en galeriehouders die een rol spelen komen tot zondag samen op de beurs in de karakteristieke Van Nelle fabriek in Rotterdam.
Kunstbeursen veranderen maar zelden van opzet. Het vloerplan is al jaren min of meer hetzelfde. Soms verschuiven galeries van plek en zie je ze een ander jaar op een heel andere plek. Sommige verdwijnen en sommige nieuwe komen er voor in de plaats. Het is fijn om veel jongere galeries van de laatste jaren ook nu weer terug te zien. Een beurs als deze geeft de de stand van zaken weer, in elk geval van de markt.
Wat opvalt is dat er eigenlijk niet zo veel opviel. Vooruit, het gigantische konijn van hooi door Erik van Lieshout bij Annet Gelink gallery is een werk dat niemand kan zijn ontgaan, maar verder? Niet dat er geen mooie presentaties zijn, of mooie debuten, maar weinig echte verrassingen. Veel bekende namen, links en rechts een nieuw talent maar dan vaak toch binnen de gebaande wegen. Er schiet weinig gigantisch uit de bocht. Behalve dan dus dat gekke konijn van Erik van Lieshout. Dat is in elk geval gigantisch. En het kilometerslange schilderij van Roel van der Linden bij Singular Art & Luxfer. Dat is ook gigantisch, maar niet per se heel erg opvallend als werk. Welke stand kon je echt niet missen? Dat zijn er niet veel. Mooie presentaties genoeg maar niet direct dat het verwonderd.
Maar is het erg dat er veel werk geruststellend en mooi is? Is dat niet gewoon een teken van deze tijd? Ligt het aan mij als bezoeker? Kan natuurlijk ook allemaal. We gaan zien wat er volgend jaar te zien is, misschien is het toeval en ligt het aan mijn selectie.
Hier een beeldverslag van wat er zoal opviel om diverse redenen.
Ik vond de stand met Jan van der Poll wel echt uitspringen