Art Space Akzo Nobel; Common Ground

De afgelopen jaren heb ik nogal wat kunst voorbij zien komen. Daar waar ik eerst vooral geinteresseerd was in de autonome kunstpraktijk van specifieke kunstenaars is dat meer en meer komen te verschuiven naar de bewegingen die kunst als een uiting van cultuur maakt. Kunst komt natuurlijk nooit uit de lucht vallen. Niet alleen wordt het gemaakt en door de kunstenaar zelf beoordeelt, het wordt ook door anderen ‘goed’ of ‘slecht’ gevonden. De overwegingen die bij goed en slecht spelen komen voort uit fundamentele waarden en normen die een maatschappij heeft. Sommige kunstwerken die tot voor kort geen probleem zijn, zijn nu ineens problematisch. In extreme gevallen wordt er nu zelfs om verwijdering uit musea gevraagd zoals bij Balthus nu het geval is. Ik vraag me dan af hoe het komt dat die bewegingen zich voordoen. Waar komen die vandaan en hoe reageren kunstenaars daar op?

Common Ground Overzicht

Bij de Art Space van Akzo Nobel is nu een tentoonstelling te zien die uitgaat van min of meer diezelfde vraag. Het is een breed scala aan representaties van maatschappelijke posities. Ik probeer hier het woord identiteit te vermijden want het gaat hier niet om de identiteit van de kunstenaar, maar om de culturele identiteit die het werk representeerd buiten de kunstenaar om. Dat klinkt heel complex maar in feite is het wat iedere toeschouwer doet als deze naar kunst kijkt, er een oordeel over vellen: de invloed van  kunstwerk als onderdeel van zijn leven toestaan of juist niet.

De tentoonstelling is minder eenduidig dan de vorige, die draaide om het formele aspect van kleur. Toch is het wederom een mooi weerzien met wat recente bekenden, ouder werk van kunstenaars dat ik niet eerder gezien heb of juist kunstenaars die ik niet vaak gezien heb. Kleinere solopresentaties van Espeth Diederix en Michael Wolf geven extra context aan het werk waarvoor bij de vorige tentoonstelling geen ruimte was geweest.

Het is geen museum-presentatie die een helder overzicht willen bieden met veelal usual suspects, het is een museale presentatie die nieuwe posities en ideeën biedt. Sommige misschien overbekend, andere zullen een grotere verrassing zijn.

Ad Gerritsen – Bonn Petersberg Kabul – 270x210cm Olieverf op doek

Charles Avery – Untitled (Design for Jadindagadendar) – 254x321cm Potlood, inkt, acrylverf en gouache op papier

Elspeth Diederix – Kays Hand – 60x40cm C-print & Rosa New Dawn – 150x100cm C-Print

Elspeth Diederix – Shell – 50x36cm C-print

Frank Havermans – KAPAR, WS1P-AN – 794x239x320cm Multiplex, Sikkens Rubbol BL Rezisto Satin

Gijs Frieling – Common Background – 400x700cm Pigementen en caseine

Guido van der Werve – Nummer 8, Everything is going to be alright – 10,10minuten 16mm film naar video

Hans Op de Beeck – Tatiana (Butterfly) – 155x80x50cm Polyester, polyamide, koper, coating en hout

Hester Oerlemans – On the Run (II) – 130x170cm Spuitlak op doek

Ina van Zyl – Politician – 70x60cm Olieverf op doek

Jennifer Tee – Tampan – Tweeluik, ieder 65x54cm C-print en collage van tulpenbladen

Joris Geurts – Untitled & Untitled – 200x200cm Olieverf op doek

Lennart Lahuis – Parrot – 50x35cm & Still Life with Encyclopedia Americana – 50x40cm Inkjetprint op hout, bijenwas, papier en glas

Lucassen – Zeegezicht – 50x60cm Mixed media

Maria Roosen – Tent – 70x150x125cm Doek en glas

Otobong Nkanga – Alterscapes, Playground – 50x67cm Lambda Prints

Ulrike Rehm – 45-32 – 21x38x38cm Keramiek en veters

William Monk – Untitled (Orange Moon) – 35x55cm Olieverf op doek

Xiaoxiao Xu – Untitled & Untitled – 100x100cm Ultrachrome print op Epson glossy op dibond

De tentoonstelling is te zien bij Akzo Nobel aan de Zuidas te Amsterdam.