Recentelijk had ik een gesprek met een galeriehouder over het belang van de hedendaagse galerie in de traditionele vorm. De witte muren waarbinnen er kunst getoond wordt met een galeriehouder die toelichting geeft aan geïnteresseerden. Zeker nu kunst zich digitaal sneller verspreid zou je kunnen denken dat de white cube in de stedelijke centra is geraakt.
Maar, een galerie heeft iets te bieden wat een digitale ruimte niet kan. Niet alleen is de fysieke ervaring bij veel werken nog altijd een niet te overschatten punt voor de traditionele galerie, maar ook het feit dat je fysiek zelf er moet zijn. Een bezoek aan een galerie vereist namelijk een inspanning, je moet er heen, je kijkt even, en als toeschouwer moet je je tot de werken en ruimte verhouden. Het duurt bij elkaar aanzienlijk langer dan een scroll door de instagram feed. De galerie bezoeken kost dus meer tijd, maar verzekerd ook van meer dialoog tot de getoonde kunstwerken. Een galeriehouder kan dat gesprek nog verder faciliteren met verdere toelichting, een persbericht, artist talks en zo voorts. De fysieke galerie is wat dat betreft nog lang niet overbodig.
Art Brussels kon door de bekende beperkingen afgelopen April niet doorgaan en vindt nu plaats in een alternatieve vorm, een week door de stad heen openen galeries hun deuren. Spijtig voor de galeries die niet in Brussel zitten maken die er waarschijnlijk minder van mee, maar toch kan het mensen enthousiasmeren om toch maar eens over die galeriedrempel heen te stappen.
Net als die Instagram feed bleken de afgelopen jaren beurzen meer en meer kortstondige en snelle impressies op te leveren. Hoewel ik de diversiteit van kunstbeurzen een enorme rijkdom is, is de veelheid ervan ook een beperking van het engagement dat je als toeschouwer aan kunst gaan. Een paar minuten kijken naar 1 werk is simpelweg geen optie als je van alles iets mee wilt krijgen. Het is als het scrollen door de Instagramfeed. Het geeft eerste impressies, en wellicht dat er iets uitspringt dat meer aandacht verdient. Maar echt de diepte in te gaan is bijna niet mogelijk. Er is simpelweg veel te veel ruis in zo’n drukke hal.
Aangezien Art Brussels afgelopen April geen doorgang kon vinden is er dit weekend de Art Brussels Week. Door Brussel heen openen galeries hun deuren onder de noemer van de kunstbeurs. Hoewel in zekere zin weinig anders dan anders voor de galeries is de marketingmachine eromheen wellicht toch een reden voor geïnteresseerden om die hoge kunstdrempel over te stappen. Het jaarlijkse bezoek aan Brussel ziet er dus aanzienlijk anders uit dan normaal. In plaats van dat je in een halve dag meer honderden uniforme beursstandjes voorbij kunt lopen heb je meerdere dagen nodig om überhaupt enkele tientallen totaal verschillende galeries te bezoeken die door de hele stad verspreid zitten.
Het verschil is dat dat niet alleen meer toewijding van de bezoekers vraagt, maar ook een heel ander soort ervaring oplevert. Daar waar bij normale beursbezoeken het absurde en het wezenlijk vreemde altijd opvalt, wordt het bij al die losse galeriebezoeken ineens een flauwe grap. Subtiele en kleine werken, of werken die wat meer tijd vragen dan de gehaaste beurs-blik, krijgen hier de tijd en aandacht die ze verdienen. Het levert een totaal andere dynamiek op, eentje die wellicht stukken interessanter is dan die van een traditionele kunstbeurs en social media.
Als er iets is wat deze Art Brussels Week bewijst is het wel het belang van al die verschillende galeries die letterlijk de tijd en ruimte opeisen om aandacht te genereren voor de kunst die er getoond wordt. Het is een pleidooi geworden voor een fysiek bezoek aan die galeries. En nog nooit zag ik zoveel van Brussel zelf, wat bij al die anonieme beurshallen toch vaak aanzienlijk minder het geval is.
Een kleine greep van presentaties die opvielen van verschillende galeries. Ik hoop in de komende periode aan individuele tentoonstelling nog extra aandacht te kunnen besteden. Voor nu is het deze impressie en het pleidooi om vooral zelf die kunstwerken op te zoeken in diezelfde tentoonstellingen.
Art Brussels Week is van 3 tot 6 juni en heeft daarnaast een digitale tentoonstellingsagenda. Sommige fysieke tentoonstellingen hebben hun laatste weekend, anderen gingen juist open.